คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 653-654/2481

ข้อกฎหมายใดที่ยกขึ้นอ้าง+ในฎีกาจะต้องเป็นข้อได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เว้นแต่จะเป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน

ปัญหาที่ว่าอัยยการโจทก์จะมีอำนาจฟ้องเรียกค่าสินบนนำจับแทนผู้นำจับได้หรือไม่นั้นไม่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน

คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.การพะนัน พ.ศ.๒๔๗๘ ม.๑๒(๑) และให้จำเลยใช้ค่าสินบนนำจับคนละ ๑ ใน ๔ ของค่าปรับด้วย

จำเลยฎีกาว่าอัยยการโจทก์ไม่มีอำนาจร้องขอให้ใช้ค่าสินบนนำจับ

ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อคัดค้านนี้จำเลยมีได้ยกขึ้นว่ากันมาใช้ชั้นศาลล่างเพิ่งจะมาหยิบยกขึ้นคัดค้านในชั้นฎีกา จึงเห็นว่าเรื่องค่านำจับนี้เป็นการบังคับทางแพ่งตาม ม.๒๔๙ แห่งประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ปัญหาที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาในชั้นศาลล่างนั้น ต้องห้ามมิให้ฎีกา และปัญหาในเรื่องค่านำจับอันเป็นกรณีทางแพ่งว่าจะเป็นอำนาจของอัยยการโจทก์ฟ้องแทนผู้นำจับเองได้หรือไม่นั้น ไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชนอย่างไรจึงพิพากษายืนตามให้ยกฎีกาจำเลย