คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6559/2547

จำเลยอุทธรณ์ว่าไม่ได้กระทำความผิดตามฟ้องโจทก์โดยมิได้กล่าวอ้างว่าศาลชั้นต้นพิพากษาคดีไม่ถูกต้องในข้อหาใด อย่างไร จึงเป็นอุทธรณ์ไม่ชัดแจ้ง ไม่ชอบด้วย ป.วิ.อ. มาตรา 193 วรรคสอง แม้ศาลอุทธรณ์ภาค 7 จะวินิจฉัยว่า จำเลยไม่ได้กระทำความผิดตามฟ้อง ก็เป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลอุทธรณ์และเป็นอันยุติไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ที่จำเลยฎีกาว่ามิได้กระทำความผิดตามฟ้องจึงเป็นฎีกาที่ไม่ชอบตาม ป.วิ.พ. มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ประกอบด้วย ป.วิ.อ. มาตรา 15

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ป.อ. มาตรา 339, 340 ตรี, 83 และให้จำเลยคืนรถจักรยานยนต์หรือใช้ราคา 22,000 บาท แก่ผู้เสียหาย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม ป.อ. มาตรา 339 วรรคสาม ประกอบมาตรา 340 ตรี, 83 จำคุก 15 ปี และให้จำเลยคืนรถจักรยานยนต์หรือใช้ราคา 22,000 บาท แก่ผู้เสียหาย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 7 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยฎีกาว่าจำเลยไม่ได้กระทำผิดตามฟ้อง แต่ตามอุทธรณ์ของจำเลย จำเลยอุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยในสถานเบาเพียงข้อเดียวเท่านั้น ส่วนประเด็นที่ว่าจำเลยไม่ได้กระทำความผิดตามฟ้องโจทก์ จำเลยมิได้กล่าวอ้างว่าศาลชั้นต้นพิพากษาคดีไม่ถูกต้องในข้อหาใด อย่างไร จึงเป็นอุทธรณ์ที่ไม่ชัดแจ้ง ไม่ชอบด้วย ป.วิ.อ. มาตรา 193 วรรคสอง ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 7 วินิจฉัยว่าจำเลยไม่ได้กระทำความผิดตามฟ้องเป็นการไม่ชอบ และปัญหาข้อเท็จจริงตามฎีกาของจำเลยที่ว่า จำเลยไม่ได้กระทำผิดตามฟ้องนั้น จึงเป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลอุทธรณ์และเป็นอันยุติไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น การที่จำเลยเพิ่งจะยกขึ้นมาว่ากล่าวในชั้นฎีกา ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาที่ไม่ชอบ ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ประกอบด้วย ป.วิ.อ. มาตรา 15 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

พิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย.