คดีได้ความว่าเมื่อกว่า ๑๐ ปีมาแล้วจำเลยกู้เงินโจทก์ไป ๒๐๐ บาท แล้วยกที่นาให้โจทก์ทำต่างดอกเบี้ย ต่อมาจำเลยกลับขอโจทก์ทำเสียเอง โดยคิดค่าเช่าให้ปีละ ๑๘ บาท จำเลยส่งเงินให้ทุกปีเพียงขาด ๖ ปี แต่เมื่อปีกลายนี้จำเลย ยังได้ผ่อนส่งให้ ๑๐ บาท บัดนี้โจทก์ฟ้องเรียกต้นแลเงินค่าเช่าที่ค้าง
จำเลยตัดฟ้องว่า คดีโจทก์ขาดอายุความ
ศาลขั้นต้นเห็นว่าจำเลยมิได้รับสภาพหนี้คดีขาดยายุความ
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า เป็นการรับสภาพหนี้ คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ พิพากษาให้จำเลยใช้เงินแก่โจทก์
จำเลยฎีกาว่า จำเลยมิได้ส่งดอกเบี้ยแลโจทก์มิได้ฟ้องเรียกดอกเบี้ย โจทก์กล่าวหาเป็นเรื่องค่าเช่า จะหมุนมาเป็นดอกเบี้ยแล้ววินิจฉัยว่าจำเลยรับสภาพหนี้มิชอบ
ศาลฎีกาเห็นว่าเงิน ๑๘ บาทนี้จะเรียกว่าค่าเช่าหรืออะไรก็ตาม แต่ก็เป็นดอกผลที่ให้ไปเนื่องจากต้นเงิน ๒๐๐ บาท ที่จำเลยติดค้างกันอยู่นั่นเอง ศาลอุทธรณ์ฟังว่า พฤติการณ์เป็นการรับสภาพหนี้ชอบแล้ว ให้ยกฎีกาจำเลย