คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 664/2501

เช่าตึกเพื่อทำการค้า แต่ก่อนจะหมดอายุสัญญาเช่า 1 ปีเศษ ผู้เช่าเลิกการค้าใช้ตึกเป็นที่อยู่อาศัยอย่างเดียว โดยผู้ให้เช่ามิได้รู้เห็นยินยอมด้วยเมื่อครบกำหนดสัญญาเช่าแล้วผู้ให้เช่าฟ้องขับไล่ ผู้เช่าจะอ้างความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำสัญญาเช่าตึกเพื่อทำการค้า แล้วต่อมาจำเลยเอาตึกไปใช้ประโยชน์อย่างอื่น ไม่ใช่ตามสัญญา และจำเลยไม่สงวนทรัพย์สินที่เช่าอย่างวิญญูชน จึงขอให้ขับไล่และเรียกค่าเสียหาย

จำเลยต่อสู้เรื่องอำนาจฟ้อง อ้างความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ และว่าฟ้องเคลือบคลุม

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าโจทก์มีอำนาจฟ้อง เพราะเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ร่วม และฟังว่าเดิมจำเลยเช่าตึกรายพิพาทเพื่อการค้า ครั้นเมื่อปีกว่าระหว่างสัญญายังไม่ครบกำหนด จำเลยได้ใช้ตึกเป็นที่อยู่อาศัยจำเลยได้รับความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ข้อไม่สงวนทรัพย์ฟังไม่ได้ พิพากษาให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์โดยอธิบดีผู้พิพากษาภาคอนุญาต

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยเช่าตึกเพื่อการค้า ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นใช้ตึกเพื่ออยู่อาศัยแต่อย่างเดียว โจทก์มิได้ยินยอมด้วย เป็นการเปลี่ยนแปลงนอกเหนือข้อกำหนดในสัญญาเช่าตามป.พ.พ. มาตรา 552 ไม่ได้รับความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯลฯ พิพากษากลับให้ขับไล่และให้ใช้ค่าเสียหาย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเช่าเพื่อประกอบการค้าต่อมาจำเลยเลิกค้าใช้ตึกรายพิพาทเพื่ออยู่อาศัยโดยโจทก์ไม่ได้รู้เห็นยินยอมด้วย ต้องห้ามตาม ป.พ.พ. มาตรา 552 พิพากษายืน