คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 667/2484

สัญญาทางพระราชไมตรี ระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ร.ศ.112 ข้อ 5 ของจากต่างประเทศที่อยู่ในเขตต์ปลอดภาษีในประเทศไทย ถ้านำออกนอกเขตต์ปลอดภาษีโดยไม่เสียภาษีก็เป็นผิด (อ้างฎีกาที่ 767/2480) จำเลยซึ่งเป็นลูกจ้างทราบดีแล้วว่าเป็นของที่ยังไม่ได้เสียภาษี แล้วนำออกนอกเขตต์ปลอดภาษีตามคำสั่งนายจ้างย่อมมีผิดฐานตัวการด้วย.

ได้ความว่าจำเลยทั้ง ๒ สมคบกันโดยจำเลยที่ ๑ ได้มอบหมายให้ จำเลยที่ ๒ นำเครื่องชีดไฟเบนซินซึ่งยังไม่ได้เสียค่าอากรบันทุกรถยนตร์จากจังหวัดหนองคายซึ่งเป็นเขตต์ปลอดภาษีจำนวน ๒๓๐๖ อัน บันทุกรถยนตร์ไปขายที่จังหวัดขอนแก่น จำเลยที่ ๒นำเครื่องชีดไฟเบนซินเข้ามาในเขตต์จังหวัดอุดร แม้โดยประสงค์หลีดเลี่ยงมิชำระค่าอากรขาเข้าตามกฎหมาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ.๒๔๖๙ มาตรา ๒๗ และพระราชบัญญัติศุลกากร(ฉะบับที่๙)พ.ศ.๒๔๘๒ มาตรา ๖

จำเลยอุทธรณ์ ศษลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าเขตต์ปลอดภาษีนั้นหมายความว่าปลอดภาษีฉะเพาะในบริเวณเขตต์นั้น ๆ จะนำของออกนอกเขตต์ปลอดภาษีหาได้ไม่ และการที่จำเลยที่ ๒ ทราบดีแล้วว่าของกลางเป็นของที่ยังมิได้เสียภาษีแล้วนำออกไปนอกเขตต์ปลอดภาษีจะโต้เถียงว่ามิได้เป็นตัวการด้วยมิได้จึงพิพากษายืน