คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 667/2492

ปัญหาโต้เถียงกันว่า สัญญาเช่าจะได้รับความคุ้มครองตามพะราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ หรือไม่นั้น เมื่อตามสัญญาเช่าที่รับกัน ปรากฏว่าเช่าเพื่อเป็นที่ไว้เฉพาะแต่สินค้าเท่านั้น แต่จำเลยยังเถียงอยู่ว่า จำเลยและบริวารได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยด้วยโดยโจทก์รู้เห็นยินยอมมิว่ากล่าวทักท้วงประการใด ซึ่งเป็นประเด็นโต้เถียงกันในข้อเท็จจริง ซึ่งศาลต้องดำเนินการสืบพยานฟังข้อเท็จจริงกันต่อไป

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย และเรียกค่าเสียหาย จำเลยต่อสู้ว่าการเช่าตึกรายนี้ นอกจากใช้ประกอบธุรกิจการค้าแล้ว ยังใช้เป็นที่อยู่อาศัยด้วย ซึ่งได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ จำเลยมีสิทธิเช่าต่อไป วันชี้สองสถานโจทก์จำเลยรับกันว่าสัญญาเช่าที่ส่งศาล เป็นเอกสารแท้จริง ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยาน แล้วพิพากษาว่า จำเลยได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ ให้ยกฟ้อง ศาลอุทธรณ์ให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาโต้เถียงในคดีนี้ว่า สัญญาเช่ารายนี้จะได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ หรือไม่นั้นตามสัญญาเช่าที่รับกันปรากฏว่า เช่าเพื่อเป็นที่ไว้เฉพาะสินค้าเท่านั้น จำเลยโต้เถียงว่าจำเลยกับบริวารได้ใช้เป็นที่อาศัยอยู่ด้วยโดยโจทก์รู้เห็นยินยอมมิได้ว่ากล่าวทักท้วงประการใด ซึ่งเป็นประเด็นโต้เถียงในข้อเท็จจริงซึ่งจะต้องการสืบพยานคู่ความต่อไป ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว

พิพากษายืน