คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 670/2491

ข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างในฎีกานั้น ต้องยกขึ้นต่อสู้คดีไว้ในศาลชั้นต้นเว้นแต่จะเข้าข้อยกเว้นตาม มาตรา 249 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

คดีนี้ได้ความว่า จำเลยได้ซื้อไม้ไผ่ 500 ลำ ราคา 500 บาท เพื่อทำทุ่นล่องไม้ยางของจำเลย สัญญาจะชำระเงินเมื่อไม้ยางของจำเลยผ่านด่านภาษี เมื่อไม้ยางของจำเลยผ่านด่านภาษีแล้ว จำเลยกลับปฏิเสธว่าไม่ได้ซื้อไม้โจทก์จึงฟ้องขอให้จำเลยชำระเงินจำเลยปฏิเสธว่าไม่ได้ซื้อจากโจทก์

ศาลชั้นต้นศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์ตามฟ้อง

จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า สัญญาซื้อไม้รายนี้ไม่ได้ทำสัญญาเป็นหนังสือขัดกับประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 456 และการที่ศาลรับฟังพยานบุคคลว่ามีการซื้อขายกันไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อกฎหมายที่จำเลยยกขึ้นอ้างในฎีกาจำเลยไม่ได้ยกขึ้นต่อสู้ไว้ในศาลชั้นต้น และไม่เป็นข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249

พิพากษายกฎีกาจำเลย