คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 672/2489

ไม่มีคนเห็นในเวลาที่โคถูกลักไป จนรุ่งขึ้นเวลาบ่ายจึงมีผู้เห็นจำเลยพาโคไปดังนี้ ไม่พอที่จะชี้ขาดว่าจำเลยทำการลักคงลงโทษได้เพียงฐานรับของโจร

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานรับของโจร

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยลักทรัพย์แต่โจทก์ไม่อุทธรณ์ จึงลงโทษไม่ได้ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังว่าโจทก์ไม่มีพยานแสดงขณะเริ่มแรกที่มีผู้ลักพาโคไปจากที่หาย (ที่ทำเลเลี้ยง) เลยรุ่งขึ้นอีกวันหนึ่งเวลาบ่ายแล้ว จึงมีผู้พบจำเลยพาโคไป ไม่ปรากฏว่าร่องรอยแสดงว่าจำเลยกับพวกพาโคไปจากสถานที่ที่หาย ในเวลาใกล้ชิดติดต่อกันที่โคหายก็ไม่มีผู้พบปะจำเลยกับพวกเกี่ยวแก่เรื่องโครายนี้ จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยได้ลักมาดังศาลอุทธรณ์วินิจฉัย แต่อาการที่จำเลยกับพวกพาโคไปตอน 1 กับตอนที่หลบหนีไปจากที่โคถูกฆ่า แสดงว่าจำเลยรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา 321