คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 672/2490

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นไพ่พะนันเอาทรัพย์กัน จำเลยรับว่าเล่นไพ่ แต่ไม่ได้พะนันเอาทรัพย์ โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน คดีก็ต้องลงโทษจำเลยเพราะ พ.ร.บ.การพะนัน ม.5 สันนิษฐานว่าเล่นพะนันเอาทรัพย์กัน

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.การพะนันโดยกล่าวว่าจำเลยเล่นไพ่ผ่องไทยพะนันเอาทรัพย์สินกันจำเลยให้การรับว่าเล่นไพ่ผ่องไทยโดยมิได้รับอนุญาตจริง แต่ไม่ได้พะนันเอาทรัพย์กัน คือจำเลยไปจับปลามาได้ ๑๐ ตัว จึงเล่นเพื่อตัดสินแบ่งปลา โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยเล่นเพื่อแบ่งปลาดุก ไม่มีความผิดพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยรับว่าเล่นไพ่โดยไม่ได้รับอนุญาตจริง พ.ร.บ.การพะนัน ๒๔๗๘ ม.๕ วรรคท้ายให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่า ผู้นั้นพะนันเอาเงินหรือทรัพย์สินอย่างอื่นแก่กัน ดังนี้การที่จำเลยกล่าวว่าไม่ได้พะนันเอาทรัพย์กัน จึงเป็นหน้าที่จำเลยแสดง เมื่อจำเลยไม่สืบพะยานก็ต้องด้วยข้อสันนิษฐาน จึงพิพากษากลับศาลล่างลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.การพะนัน ม.๑๒ ไพ่ของกลางริบ