คดีนี้ได้ความว่าจำเลยกล่าวคำโอ้อวดว่าเป็นตำรวจลับแต่มิได้กระทำการเป็นเจ้าพนักงานแต่อย่างใด ที่กล่าวเช่นนั้นเพราะกลัวคนจะทำร้าย
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยไม่มีความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา ๑๒๗ เพราะเมื่อเทียบกับมาตรา ๑๒๘ แล้ว จะเห็นได้ว่ากฎหมายมาตรา ๑๒๗ มิได้ประสงค์ให้ ลงโทษผุ้กล่าวแต่วาจาเฉย ๆ โดยมิได้กระทำการอย่างใด จึง พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ตามกฎหมายอาญามาตรา ๑๒๗ นั้นต้องประกอบด้วยหลักเกณฑ์ ๒ ประการคือ จำเลยต้องได้ปลอมตนว่าเป็นเจ้าพนักงานและได้ไปกระทำการเป็นเจ้าพนักงานด้วยคดีนี้ จำเลยเพียงแต่ไปแสดงตนปลอมว่าเป็นเจ้าพนักงานโดยมิได้กระทำการเป็นเจ้าพนักงานแต่อย่างใดเลย ดังนี้ที่ ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์นั้นชอบแล้ว จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์