เรื่องนี้เด็ก ส.โดย ป.เปนผู้ปกครองได้เคยฟ้องจำเลยนี้หนหนึ่งขอให้ถอดจำเลยจากผู้รักษาทรัพย์ศาลตัดสินยกฟ้อง มาในคดนี้เด็ก ส.โดย ท.เปนผู้ปกครองฟ้องห้ามจำเลยไม่ให้ขายทรัพย์ที่รักษาไว้ ตามหนังสือพินัยกรรมของผู้ตายตอนแรกมีความว่า ขอตั้งให้จำเลยเปนผู้จัดการมฤดกดังมีข้อความแจ้งต่อไปนี้ ข้อ (๑) ยกทรัพย์ทั้งหมดให้แก่เด็ก ส. แต่เด็ก ส. ยังปกครองทรัพย์ไม่ได้ ข้อ (๒) จึงตั้งให้จำเลยเปนผู้ปกครองทรัพย์ไว้ให้จนกว่า ส.มีอายุ ๒๐ ปี หรือมีสามีเปนหลักฐาน.........ก็ให้มอบทรัพย์นั้นไป
ปัญหาจึงมีว่าจำเลยจะมีอำนาจขายทรัพย์นั้น เพื่อมาทำศพและใช้หนี้ผู้ตายได้หรือไม่
ศาลแพ่งเห็นว่าจำเลยเปนผู้จัดการมฤดกมีอำนาจขายทรัพย์เพื่อทำศพและใช้หนี้ได้
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า เรืองนี้ไม่เข้าหลักฟ้องแล้วฟ้องอีก เพราะเปนคนละประเด็นกัน และจำเลยไม่ใช่ผู้จัดการ เปนแต่ผู้รักษาทรัพย์เท่านั้น ความตอนแรกที่ว่าตั้งให้เปนผู้จัดการนั้น มีข้อไขต่อไปอีกว่าให้ทำตามคำสั่งในข้อ ๑ และ ๒ คือให้รักษาทรัพย์ไว้ให้ ส.เท่านั้น ไม่มีอำนาจจะขาย ถ้าทรัพย์นั้นไม่มีอันตรายในตัว อันผิดกับผู้จัดการทรัพย์มฤดก ซึ่งมีอำนาจขายทรัพย์ใช้หนี้ทำศพ โดยผู้ตายไม่ต้องบ่งระบุไว้ในพินัยกรรม จึงห้ามไม่ให้จำเลยขายทรัพย์นั้นโดยฝืนใจของเจ้าของ