คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 689/2500

การขอเพิ่มเติมฟ้องอ้างเหตุความพลั้งเผลอ ถือว่ามีเหตุสมควรตาม วิ.อาญา มาตรา 163 วรรคแรก

การขอเพิ่มเติมวัน เวลาทำผิดในฟ้องเดิม เป็นการขอเพิ่มเติมรายละเอียดตามวิ.อาญา ม.158(5) ซึ่งตาม วิ.อาญา ม.164 การขอเพิ่มเติมรายละเอียดที่มิได้กล่าวไว้เช่นนี้ ไม่ว่าทำในระยะใด ในระหว่างพิจารณาในศาลชั้นต้น มิให้ถือว่าทำให้จำเลยเสียเปรียบ เมื่อไม่ปรากฎว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้ในข้อนั้น ก็ให้รับคำร้องขอเพิ่มเติมฟ้องของโจทก์.

เรื่องทุจริตต่อหน้าที่ ยักยอกทรัพย์

โจทก์ยื่นคำร้องขอเพิ่มเติมวันเวลากระทำผิดในคำฟ้องเดิม อ้างว่าฟ้องเดิมบกพร่องโดยความพลั้งเผลอ

จำเลยทั้งสองคัดค้านว่าไม่ควรอนุญาต ทำให้จำเลยเสียเปรียบ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าหากอนุญาตให้เพิ่มเติมได้จะทำให้จำเลยเสียเปรียบโดยหลงต่อสู้คดี เพราะได้สืบพยานโจทก์มาแล้ว ๒ นัด และได้สืบพยานไปแล้ว ๕ คน ทั้งเหตุผลที่โจทก์ขอเพิ่มเติมฟ้องก็ไม่เป็นเหตุอันสมควรที่ศาลจะอนุญาตได้ จึงให้ยก คำร้องและสั่งงดสืบพยานโจทก์มิได้ระบุวันเวลาทำผิดเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ แม้จะสืบพยานได้ความตามฟ้องก็ลงโทษ จำเลยไม่ได้ ต้องยกฟ้องตาม ป.วิ.อาญา ม.๑๖๑ จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ โดยเห็นว่าที่โจทก์อ้างว่าฟ้องบกพร่องโดยความพลั้งเผลอถือได้ว่ามีเหตุสมควรตาม วิ. อาญา ม.๑๖๓ วรรคแรก และวันเวลาทำผิดตาม วิ.อาญา ม.๑๕๘(๕) ถือว่าเป็นรายละเอียดที่ต้องมีในฟ้อง ทั้งตาม วิ.อาญา ม.๑๖๔ การเพิ่มเติมรายละเอียด ซึ่งมิได้กล่าวไว้เช่นนี้ ไม่ว่าทำในระยะใดในระหว่างพิจารณาในศาลชั้นต้น มิให้ถือว่า ทำให้จำเลยเสียเปรียบ เว้นแต่จำเลยได้หลงต่อสู้ในข้อที่มิได้กล่าวไว้นั้น คดีนี้ไม่ปรากฎว่าจำเลยหลงต่อสู้ในข้อนี้อย่างใด จึงให้ยกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้รับคำร้องขอเพิ่มเติมฟ้องของโจทก์ และให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่.