คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 694/2499

กล่าวฟ้องว่าวันที่ 23 เวลากลางคืนหลังเที่ยงแสดงชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นเวลากลางคืนก่อน 24.00 น. ของวันที่ 23

คำว่าหลังเที่ยงย่อมเข้าใจได้ว่าหลังเที่ยงวันคือหลัง 12.00 น. ของวันนั้นหาใช่หลังเที่ยงคืนไม่

ปืนโดยปกติเป็นเครื่องประหารที่ร้ายแรงอยู่แล้ว ประกอบกับผู้บาดเจ็บถูกกระสุนปืนมีบาดแผล 9 แห่งซึ่งผู้ชันสูตรฯว่าถ้าถูกที่สำคัญอาจถึงตายได้ เช่นนี้จำเลยจึงต้องมีผิดฐานพยายามฆ่าคน

โจทก์ฟ้องว่าวันที่ 23 ธันวาคม 2497 เวลากลางคืนหลังเที่ยงจำเลยใช้ปืนลูกซองพกสั้นยิงนายสงบ 1 นัดถูกขาขวาเป็นบาดเจ็บโดยเจตนาจะฆ่าหากกระสุนปืนไม่ถูกที่สำคัญจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษ

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย 10 ปี ตาม มาตรา 249, 60

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าฟ้องของโจทก์ที่ว่าเกิดเหตุวันที่ 23 ธันวาคม 2497 เวลากลางคืนหลังเที่ยง นั้นชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นเวลากลางคืนก่อน 24.00 น.ของวันที่ 23 ธันวาคม 2497 คำว่าหลังเที่ยงย่อมเข้าใจได้ว่าหลังเที่ยงวันคืนหลัง 12.00 น.ของวันนั้นไม่มีอะไรที่จะทำให้เข้าใจเป็นหลังเที่ยงคืนวันที่จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าโดยปกติปืนเป็นเครื่องประหารที่ร้ายแรงอยู่แล้วเฉพาะคดีเรื่องนี้บาดแผลของนายสงบมีประกอบอยู่ซึ่งผู้ชัณสูตรบาดแผลยืนยันว่าบาดแผลเช่นนี้ถ้าถูกในที่สำคัญเช่นที่บริเวณหน้าอกก็อาจทำให้ถึงตายได้จำเลยจึงต้องเป็นผิดฐานพยายามฆ่าคน

จึงพิพากษายืน