โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจสมัครใจเข้าต่อสู้วิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน โดยจำเลยที่ 1 ใช้กำลังกายทุบต่อยจำเลยที่ 2 มีแผลไม่ถึงบาดเจ็บจำเลยที่ 2 ใช้ไม้ตีจำเลยที่ 1 ถึงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254, 338 ข้อ 3
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยที่ 2 ตามมาตรา 254 ส่วนจำเลยที่ 1 ให้ยกฟ้อง เพราะมาตรา 338 ข้อ 3 เป็นเรื่องทำร้ายร่างกายมิใช่วิวาทตามที่โจทก์กล่าวในฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ปรากฏตามฟ้องของโจทก์ว่า จำเลยได้สมัครใจเข้าต่อสู้วิวาทกัน โดยจำเลยที่ 1 ใช้กำลังกายทุบและตบต่อย จำเลยที่ 2 ไม่ถึงบาดเจ็บดังนี้ย่อมได้ความชัดอยู่แล้วว่าจำเลยที่ 1 มิได้บังอาจกระทำร้ายแต่ฝ่ายเดียว ไม่เข้าบทมาตรา 338 ข้อ 3 ตามฟ้อง จึงลงโทษจำเลยที่ 1 มิได้ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น