คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 702/2497

จำเลยเป็นลูกจ้างตักน้ำคิดค่าจ้างเป็นรายราย จำเลยอาจจะตักก็ได้ไม่ตักก็ได้ ไม่มีความสัมพันธ์ที่จะบังคับหรือว่ากล่าวกันในฐานะนายจ้างลูกจ้างได้เช่นนี้ แม้จำเลยจะได้ลักทรัพย์ของผู้จ้างไปในขณะตักน้ำให้ก็ไม่เป็นผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 294 (5)

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยลักขันเงิน ๑ ในราคา ๑๘๐ บาท ของนายวิวัฒน์ชัย นฤมลสัณห์ นายจ้างจำเลยไป ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา มาตรา ๒๙๔

จำเลยรับสารภาพ

โจทก์จำเลยแถลงรับกันว่า จำเลยเป็นลูกจ้างตักน้ำธรรมดาเคยตักน้ำเป็นประจำวันหาบละ ๒๕ สตางค์ จำเลยไม่ใช่ลูกจ้างอยู่กินหรืออาศัยอยุ่ในเรือนของเจ้าทรัพย์ จำเลยลักขันของเจ้าทรัพย์ซึ่งอยู่ในห้องน้ำบนเรือนไปในขณะรับจ้างตักน้ำให้เจ้าทรัพย์

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญามาตรา ๒๘๘

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๙๔

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การรับจ้างตักน้ำตาที่คู่ความรับกันนั้นเป็นการเรียกตามความเข้าใจสามัญ พฤติการณ์หามีสภาพเป็นนายจ้างลูกจ้างกันไม่ เพราะจำเลยจะได้รับเงินจากเจ้าทรัพย์เป็นการตอบแทนก็ต่อเมื่อจำเลยตักน้ำแต่ละหาบให้เจ้าทรัพย์ ระหว่างเจ้าทรัพย์กับจำเลยไม่มีความสัมพันธ์ที่จะบังคับหรือว่ากล่าวแก่กันในฐานะนายจ้างลูกจ้างได้ จำเลยไม่ผิดตาม ก.ม.อาญา มาตรา ๒๙๔

พิพากษายืน