คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 702/2502

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องเพราะเห็นว่าจำเลยทำร้ายผู้ตายเป็นการจำเป็นเพื่อป้องกันชีวิตตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 67 แต่ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุตามมาตรา 68 ดังนี้ เป็นการยกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงอย่างเดียวกันและตรงกันพิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์ เป็นการต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 และริบมีดของกลาง

จำเลยให้การว่า ผู้ตายไล่ทำร้ายจำเลย ๆ จึงทำร้ายไปบ้าง

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยกระทำโดยจำเป็นเพื่อป้องกันชีวิตของจำเลยให้พ้นจากความผิดตามมาตรา 67 พิพากษายกฟ้องโจทก์ของกลางริบ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุตามมาตรา 68 พิพากษาแก้ให้ใช้ มาตรา 68 ปรับคดีแก่จำเลยและไม่ริบมีดของกลาง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลทั้งสองพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์โดยฟังข้อเท็จจริงต้องกันและว่าการกระทำของจำเลยนั้น กฎหมายยกเว้นโทษต่างกันเล็กน้อยโดยปรับบทมาตราว่า 67 หรือ 68 ก็ตาม ก็โดยอาศัยข้อเท็จจริงอย่างเดียวกัน และต้องกันและพิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์ คดีของโจทก์จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์