คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 702/2502

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง เพราะเห็นว่าจำเลยทำร้ายผู้ตายเป็นการจำเป็นเพื่อป้องกันชีวิตตามประมวลกฎหมายอาญา ม.67 แต่ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ตามมาตรา 68 ดังนี้ เป็นการยกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริงอย่างเดียวกัน และตรงกันพิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์ เป็นการต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ และริบมีดของกลาง

จำเลยให้การว่า ผู้ตายไล่ทำร้ายจำเลย ๆ จึงทำร้ายไปบ้าง

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยกระทำโดยจำเป็นเพื่อป้องกันชีวิตของจำเลยให้พ้นจากความผิดตามมาตรา ๖๗ พิพากษายกฟ้องโจทก์ ของกลาง ริบ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า การกระทำของจำเลย เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุตามมาตร ๖๘ พิพากษาแก้ให้ใช้ มาตรา ๖๘ ปรับคดีแก่จำเลยและไม่ริบมีดของกลาง

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลทั้งสองพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์โดยฟังข้อเท็จจริงต้องกันและว่าการกระทำของจำเลยนั้น กฎหมายยกเว้นโทษต่างกันเล็กน้อย โดยปรับบทมาตราว่า ๖๗ หรือ ๖๘ ก็ตาม ก็โดยอาศัยข้อเท็จจริงอย่างเดียวกัน และต้องกันและพิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์ คดีของโจทก์จึงต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ม.๒๑๙

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์