คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 707/2474

อำเภอสั่งให้จำเลยไปทำการซ่อมแซมพะนังซึ่งพังลงซึ่งเป็นการสาธารณประโยชน์เมื่อจำเลยไม่ไปมีผิดฐานขัดคำสั่งตาม ม.334 ข้อ 2 (เทียบฎีกาที่ 1333/2462)

กรมการอำเภอสั่งให้จำเลยแลราษฎรอื่นไปทำการซ่อมแซมพนังสำหรับป้องกันน้ำแม่ปิงที่พังลุง ซึ่งเป็นการสาธารณประโยชน์เพื่อป้องกันภัยอันตรายแลมีประโยชน์แก่การหาเสี้ยงชีพของราษฎรทั่วไปรวมทั้งจำเลยด้วย แต่จำเลยหาไปทำตามคำสั่งของเจ้าพนักงานไม่ โจทก์จึงขอให้ลงโทษตาม ม.๓๓๔ จำเลยต่อสู้ว่ากรมการอำเภอไม่มีอำนาจเรียกจำเลยไปทำการซ่อมแซมพะนังเพราะมิใช่เป็นการป้องกันอุบัติเหตุโดยด่วนจำเลยไม่มีผิดฐานขัดคำสั่ง

ศาลฎีกาเห็นว่า กรมการอำเภอมีอำนาจสั่งจำเลยไปทำการซ่อมแซมได้ตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ ม.๑๑๕ แล พ.ร.บ.บทนี้มิได้ มีข้อความจำกัดว่าเจ้าพนักงานจะเรียกราษฎรไปทำได้ต่อเมื่อเป็นการป้องกันอุบัติเหตุโดยด่วน ดังนี้คำสั่งเจ้าพนักงานนั้นจึงชอบด้วยกฎหมายจำเลยย่อมมีผิดตาม ม.๓๓๔ ข้อ ๒ โดยนัยฎีกาที่ ๑๓๓๓/๒๔๖๒