โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำสัญญาจะขายไม้ซุงให้โจทก์ ๑๐๐ ท่อน และได้ยืมเงินโจทก์ล่วงหน้าไป ๒๑,๕๙๗.๓๐ บาท จำเลยส่งไม้ให้โจทก์เพียง ๖๗ ท่อน เป็นเงิน ๑๖,๒๕๐.๕๐ บาท แล้วผิดสัญญา ไม่ส่งไม้ที่เหลือ จึงขอให้บังคับจำเลยคืนเงินล่วงหน้า ที่ค้าง ๕,๓๔๖.๘๐ บาท และใช้ค่าปรับให้โจทก์ ๑,๓๒๐ บาท
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัย ให้จำเลยคืนเงิน ทดรองล่วงหน้า ๕,๓๔๖.๘๐ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยและให้จำเลยใช้ค่าปรับแก่โจทก์ตามฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยคืนเงินทดรองล่วงหน้า ๑,๗๒๖.๐๕ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์และจำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ที่จำเลยฎีกาว่าคดีของโจทก์ขาดอายุความ ๒ ปีนั้น ในวันนัดชี้สองสถาน จำเลยขอให้ศาลชี้ขาดเบื้องต้น ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีโจทก์ไม่เข้าข่ายอายุ ๒ ปี ตามมาตรา ๑๖๕ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ฟ้องโจทก์ยังไม่ขาดอายุความ ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ศาลมิได้วินิจฉัยให้คุณแก่จำเลย จึงมิใช่เป็นการชี้ขาดข้อกฎหมายเบื้องต้น หากเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา และเมื่อจำเลยมิได้แถลงคัดค้านหรือโต้แย้งคำสั่งไว้ในเวลาต่อมาแต่อย่างใดตามกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๒๖ (๒) จำเลยจะอุทธรณ์ฎีกาในข้อนี้ไม่ได้ ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น
พิพากษาแก้ ให้บังคับไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น