คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 710/2484

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา 251 โจทก์อุทธรณ์ฎีกาขอให้ลงโทษตามมาตรา 250 แต่มิได้อุทธรณ์ฎีกาในเรื่องกำหนดโทษ ถ้าศาลสูงเห็นว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา 251 ศาลสูงจะแก้กำหนดโทษจำเลยให้หนักขึ้นไม่ได้

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยทำร้ายพลตำรวจขุ่นตายและต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานเพื่อให้นายปั๋นหลบหนีเท่านั้น จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษรอาญามาตรา ๒๕๑ ตอน ๒ มาตรา ๑๒๐ และมาตรา ๑๕๔ ข้อ ๔ แต่ให้ลงบทที่หนัก คือมาตรา ๒๕๑ ตอน ๒ มีกำหนด ๙ ปี ลดตามมาตรา ๕๙ ลง ๑ ใน ๓ คงเหลือ ๖ ปี

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่าจำเลยควรมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลฎีกาเห็นว่าการกระทำของจำเลยไม่แสดงให้เห็นว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่าผู้ตาย ส่วนศาลล่างวางโทษจำเลยเบาไปไม่สมกับรูปคดีโจทก์มิได้อุทธรณ์ฎีกาคัดค้านในข้อกำหนดโทษขึ้นมา จึงไม่มีเหตุที่จะเปลี่ยนแปลง จึงพิพากษายืน