คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 711/2486

ไนสัญญาซื้อขายทรัพย์ซึ่งมีการซื้อขายกันทั่วไป มิไช่ทรัพย์เจาะจงฉเพาะสิ่งนั้น แม้ผู้ขายไม่อาดส่งมอบทรัพย์ดั่งกล่าวแล้วได้โดยเหตุนอกอำนาดของตนก็ดี ผู้ขายจะอ้างว่าเปนเหตุสุดวิสัยตาม ป.ม.แพ่งฯ ม. 219 หาได้ไม่.

ไนสัญญาซื้อขายซึ่งตกลงกันชำระเงินสด หากผู้ขายไม่มีทรัพย์จะส่งมอบแล้ว ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องไห้ผู้ซื้อชำระราคาตอบแทน.

สาลชั้นต้นพิพากสายกฟ้องโจทที่ขอไห้บังคับจำเลยส่งมอบกะสอบป่านไห้โจทตามสัญญาซื้อขาย โดยเห็นว่าคู่สัญญาได้ตกลงซื้อขายกะสอบซึ่งทั้งสองฝ่ายรู้หยู่แล้วว่าเก็บไว้นะที่ไดต่อมากะสอบที่เก็บไว้นะที่นั้นถูกทางทหานญี่ปุ่นยึดเอาไปไช้จำเลยซึ่งเปนผู้ขายไม่อาดส่งมอบกะสอบไห้โจทได้ เพราะการชำระหนี้กลายเปนพ้นวิสัย

โจทอุธรน์ สาลอุธรน์ฟังข้อเท็ดจิงว่า ตามสัญญาไม่ได้ความว่า คู่สัญญาตกลงกันว่าจะขายกะสอบรายไดโดยฉเพาะขอแต่ไห้เปนกะสอบชนิดเดียวกันกับสัญญาเท่านั้น จำเลยจึงอ้างเหตุสุดวิสัยไม่ได้ พิพากสากลับไห้จำเลยส่งมอบกะสอบหรือไช้ค่าสินไหมทดแทน

จำเลยดีกา สาลดีกาเห็นว่า โจทจำเลยทำสัญญาซื้อขายกะสอบที่มีการซื้อขายกันทั่วไป ไม่เปนการซื้อขายทรัพย์ฉเพาะสิ่ง จำเลยจึงอ้างเหตุสุดวิสัยไม่ได้

อนึ่งจำเลยไม่มีกะสอบจะส่งมอบแก่โจท สัญญานี้เปนสัญญาชำระเงินสด จำเลยย่อมไม่มีสิทธิเรียกร้องโจทไห้ชำระราคาตอบแทน จึงพิพากสาแก้คำพิพากสาสาลอุธรน์ฉเพาะจำนวนค่าสินไหมทดแทน