คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 713/2486

โจทฟ้องว่าจำเลยกะทำผิดวันที่ 15 มี.ค.2486 ทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยกะทำผิดแต่ปีแล้งที่แล้วย่อมลงโทสจำเลยไม่ได้.

เพียงแต่ถือสุ่มมาเพื่อจะจับปลา ยังห่างน้ำเพียงหนึ่งวาเช่นนี้ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยได้กะทำการจับปลา ไม่มีความผิด.

ข้อเท็ดจิงได้ความว่านายกลิ้งผูกขาดจับปลาไนคลองกรุงฉัก จำเลยลงเผือกกั้นน้ำไนคลองและทำทำนบหัวท้ายกั้นทำนบทำเปนช่องสำหรับปิดเปิดน้ำเพื่อจับปลา จำเลยทำทำนบมาแต่ปีแล้งแล้ว นายกลิ้งห้ามจำเลย ๓-๔ หน จำเลยไม่ฟัง นางกลิ้งจึงนำตำหรวดไปจับไนเดือนมีนาคม ๒๔๘๖ วันไม่ปรากตไปซุ่มหยู่แต่เช้ามืด พอแจ้งจำเลยกับเด็กอีก ๒-๓ คนถือสุ่มลงมาที่คลองยังห่างน้ำ ๑ วา จำเลยก็ถูกจับ โจทฟ้องว่าจำเลยกะทำผิดวันที่ ๑๕ มีนาคม ๒๔๘๖

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติอากรค่าน้ำ ๑๒๐ ม. ๑๙ ไห้ปรับจำเลย ๖๐ บาท

จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับไห้ยกฟ้องโจทปล่อยจำเลย

โจทดีกาว่า วันโจทหาจำเลยจับปลาไนลำคลองกรุงกักย่อมมีความผิด สาลดีกาเห็นว่าไนวันที่จำเลยถูกจับนั้นจำเลยยังไม่ได้กะทำการจับปลา เพียงแต่จำเลยกับพวกถือสุ่มมายังห่างน้ำ ๑ วาก็ถูกจับ ยังเรียกไม่ได้ว่าจำเลยได้กะทำการจับปลา แม้จำเลยจะเคยจับมาแต่ก่อนบ้างแล้ว โจทมิได้ฟ้องจึงลงโทสจำเลยไม่ได้ พิพากสายืนตามสาลอุธรน์