คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 714/2485

แผลที่ไต้เข่ายาว 3 ซ.ม.กว้าง 2.2 ซ.ม. ลึก 6 ซ.ม. ตั้งแต่ถูกทำร้ายแล้วผู้ถูกทำร้ายประกอบการหาเลี้ยงชีพไม่ได้เปนปรกติ (เกิน 20 วัน) เพราะเจ็บเสียวชาตั้งแต่แผลแล่นขึ้นมาหมดซีกตัว ต้องไช้ไม้เท้ายันเดินกะเผลก เช่นนี้เปนบาดเจ็บถึงสาหัส. สาลชั้นต้นลงโทสตาม ม.256 จำคุก 2 ปี สาลอุธรณ์แก้ลงโทสตาม ม.254 จำคุก 1 ปี เปนแก้มาก. อ้างคำสั่งคำร้องที่ 124/2484 ปัญหาว่าบาดเจ็บถึงสาหัสโดยทุพพลภาพทนทุขเวทนากล้าเกิน 20 วัน หรือไม่สามาถประกอบอาชีพได้โดยปรกติเกิน 20 วันหรือไม่นั้น เปนปัญหาข้อเท็ดจิง

คดีนี้สาลชั้นต้นพิจารนาฟังข้อเท็ดจิงว่าจำเลยเดินไปพบนางสวนเกิดทำร้ายกัน จำเลยตบนางสวนฟันหัก ๒ ซี่ นางสวนล้มลง แล้วจำเลยแย่งมีดดาบจากนางสวนแทงนางสวนถูกที่ไต้เข่า นางสวนต้องรักสาบาดแผลหยู่ ๔๓ วัน แผลจึงหาย แต่ก็ยังประกอบการหาเลี้ยงชีพตามปรกติไม่ได้ จนถึงวันมาเปนพยานที่สาลยังเดินไม่ได้ตามปรกติต้องไช้ไม้เท้ายัน พิพากสาลงโทสจำเลยตามกดหมายอาญามาตรา ๒๕๖ ไห้จำคุก ๒ ปี

จำเลยอุธรณ์ สาลอุธรณ์เห็นว่าจะฟังเปนแน่นอนว่านางสวนบาดเจ็บถึงสาหัสไม่ได้จึงพิพากสาไห้ไช้มาตรา ๒๕๔ เปนบทลงโทสจำเลย ไห้จำคุกเพียง ๑ ปี

โจทดีกาว่าคดีเปนปัญหาข้อกดหมายโดยว่านางสวนมีบาดเจ็บถึงสาหัส สาลดีกาเห็นว่าปัญหาว่า บาดเจ็บถึงสาหัสโดยทุพพลภาพทุขเวทนากล้าเกิน ๒๐ วัน หรือไม่สามาถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปรกติเกิน ๒๐ วัน หรือไม่นั้น เปนปัญหาข้อเท็ดจิงแต่คดีนี้สาลอุธรณ์พิพากสาแก้ทั้งบทและโทสเปนแก้มาก จึงดีกาข้อเท็ดจิงได้ ปัญหาว่านางสวนมีบาดเจ็บถึงสาหัสหรือไม่นั้น นอกจากคำนางสวน โจทยังมีแพทย์เบิกความยืนยันว่านางสวนมีบาดแผลสาหัสตามคำชันสูตร ซึ่งปรากตว่าแผลที่ไต้เข่ายาว ๓ ซ.ม. กว้าง ๒.๒ ซ.ม. ลึก ๖ ซ.ม. แสดงไห้เห็นว่าแผลนั้นลึกมาก ที่นางสวนเบิกความว่าตั้งแต่ถูกทำร้ายจนถึงวันเบิกความยังประกอบการหาเลี้ยงชีพไม่ได้เป็นปรกติ เพราะเจ็บเสียวชาตั้งแต่แผลแล่นขึ้นมาหมดซีกตัว ต้องไช้ไม้เท้ายันเดินกะเผลกมาเบิกความ จึงไม่มีเหตุที่จะไม่เชื่อคำนางสวน จึงพิพากสาแก้สาลอุธรณ์บังคับคดีตามสาลชั้นต้น.