คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 715/2475

สัญญาประกันภัย

เงินค่าประกันที่จะต้องใช้นั้นต้องคิดจากค่าเสียหายซึ่งเกิดจากอัคคีภัยบทบัญญัติซึ่งไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันจะแก้ไขเปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ได้

วิธีพิจารณาแพ่ง

อำนาจศาล ตัวการอเมริกันอยู่ต่างประเทศ ตัวแทนเป็นเยอรมันอยู่ประเทศสยาม ขึ้นศาลไทยธรรมดา หน้าที่นำสืบผู้เอาประกันภัยเป็นผู้สืบค่าเสียหาย+

จำเลยได้ทำสัญญารับประกันไฟแก่บรรดาทรัพย์สิ่งของของโจทก์ซึ่งรับจำนำไว้กำหนด ๑ ปี เป็นเงิน ๔๐๐๐๐ บาทต่อมา๖-๗ เดือน ได้เกิดเพลิงไหม้ ทรัพย์สิ่งของที่เอาประกันไว้เสียหายหมด โจทก์จึงฟ้องเรียกเงินค่าประกัน ๔๐๐๐๐ บาท

จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์ทำผิดกรมธรรมสัญญากล่าวคือ ในสัญญาข้อ ๑๐ มีว่าให้โจทก์เก็บรักษาบรรดาสมุดบัญชีต่าง ๆ ไว้ในกำปั่นเหล็กซึ่งสามารถป้องกันไฟได้โจทก์กลับเอาบัญชีที่สำคัญ ๆ หลายฉะบับเก็บไว้ในตู้ไม้ ไฟจึงไหม้หมดเป็นเหตุให้จำเลยไม่สามารถคำนวณความเสียหายได้แน่นอน

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ตัดสินยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกาว่า ข้อสัญญาของจำเลยขัดกับบทบัญญัติมาตรา ๘๗๗ สัญญาจึงเป็นโมฆะ

ศาลฎีกาตัดสินว่าเงินที่ผู้รับประกันจะต้องใช้นั้นต้องคือคำณวนจากค่าเสียหายอันแท้จริงไม่ใช่ที่เอาประกัน แลมาตราที่โจทก์อ้างไม่ใช่บทบัญญัติอันเกี่ยวกับความสงบเรียบร้องหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน กรมธรรม์สัญญาจึงสมบูรณ์ตาม ม.๑๑๔ แห่งประมวลแพ่ง ให้ยกฟ้องโจทก์ยืนตามศาลล่างทั้ง ๒