คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 72/2512

เอกสาร ล.1 อยู่ในความอารักขาของทางอำเภอ. ฉะนั้นสำเนาเอกสาร ล.1 ซึ่งนายอำเภอรับรองว่าถูกต้อง ย่อมรับฟังได้.

ระเบียบพิธีการเกี่ยวกับการสละมรดกจะต้องทำอย่างไร. และต้องเสียค่าธรรมเนียมทำหนังสือ ค่ารับมอบเก็บรักษาของอำเภอนั้น. ระเบียบเช่นว่านั้นไม่ใช่แบบบังคับเกี่ยวกับความสมบูรณ์ของเอกสารหมาย ล.1 ซึ่งเป็นสัญญาแบ่งปันมรดก.

ที่ดินและเรือนเป็นทรัพย์มรดก. แต่เอกสาร ล.1 กล่าวถึงเฉพาะที่ดิน ไม่ใช่เรือน. จึงมิใช่เอกสารสละมรดกตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1612. เพราะจะทำแต่เพียงบางส่วนไม่ได้ตามมาตรา 1613. อย่างไรก็ดี เอกสารหมายล.1 ก็เป็นหลักฐานแห่งสัญญาแบ่งปันมรดก.ซึ่งโจทก์ลงลายมือชื่อว่าโจทก์เป็นทายาทของเจ้ามรดก มีสิทธิรับมรดกที่ดิน. แต่โจทก์ไม่พึงประสงค์จะรับโอนมรดกต่อไป.โจทก์ตกลงยินยอมให้จำเลยผู้เป็นภริยาของเจ้ามรดกเป็นผู้รับโอนไปแต่ผู้เดียว. จึงมีผลบังคับเฉพาะที่ดินเท่านั้น. ไม่เกี่ยวกับเรือน.

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นบิดานายไข่ จำเลยเป็นภริยามิชอบด้วยกฎหมายของนายไข่ นายไข่ตาย โจทก์มีสิทธิรับมรดกคนเดียว จำเลยมิยอมส่งมอบ ขอให้ศาลบังคับจำเลยส่งมอบทรัพย์อันดับ 1 และแบ่งทรัพย์อันดับ 2, 3 ออกเป็นสองส่วน ให้โจทก์ส่วนหนึ่ง ฯลฯ จำเลยให้การว่า โจทก์ยอมสละมรดกให้จำเลยแต่ผู้เดียว ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยแต่งงานกันก่อนประกาศใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 5 พิพากษาแบ่งที่ดินบ้านเรือนพิพาท 2 หลังออกเป็น 4 ส่วน ให้โจทก์ได้ 1 ส่วน จำเลยได้ 3 ส่วน โจทก์จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์สละที่ดินสวนจากมรดกให้แก่จำเลยแต่ฝ่ายเดียว พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องโจทก์ที่เรียกที่ดินสวนจากทรัพย์อันดับ 1 คืน คงให้แบ่งเรือนทรัพย์อันดับ 2 และ 3 ให้โจทก์1 ใน 4 ส่วน เป็นของจำเลย 3 ใน 4 ฯลฯ โจทก์จำเลยฎีกา ศาลฎีกาฟังว่า จำเลยเป็นภริยานายไข่โดยชอบด้วยกฎหมายและเห็นว่าเอกสารหมาย ล.1 คือหนังสือสละมรดกสำหรับที่ดินสวนจากทรัพย์อันดับ 1 แม้นายอำเภอจะมาลงชื่อในหนังสือนี้ตามที่เจ้าหน้าที่เสนอภายหลัง ก็ไม่ทำให้เอกสารนี้เสียไป เอกสารอยู่ในความอารักขาของทางราชการ สำเนาหมาย ล.1 ซึ่งนายอำเภอรับรองว่าถูกต้อง ย่อมรับฟังได้ ที่โจทก์อ้างถึงระเบียบพิธีการเกี่ยวกับการสละมรดกจะต้องทำอย่างไรและต้องเสียค่าธรรมเนียมทำหนังสือ ค่ารับมอบเก็บรักษาของอำเภอนั้น ระเบียบเช่นว่าไม่ใช่แบบบังคับเกี่ยวกับความสมบูรณ์ของหนังสือหมาย ล.1 ถึงจะไม่ทำตามระเบียบก็ไม่ทำให้หนังสือหมาย ล.1 เสียไป นอกจากนี้ศาลฎีกาเห็นว่า เอกสารหมาย ล.1 กล่าวถึงเฉพาะที่ดินไม่เกี่ยวกับเรือน และไม่ใช่เอกสารสละมรดกตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1612 เพราะจะทำแต่เพียงบางส่วนไม่ได้ ตามมาตรา 1613 แต่เป็นสัญญาแบ่งปันมรดกซึ่งโจทก์ลงลายมือชื่อว่าโจทก์เป็นทายาทโดยชอบธรรมของนายไข่ มีสิทธิรับมรดกที่ดิน แต่โจทก์ไม่พึงประสงค์จะรับโอนมรดกต่อไป โจทก์ตกลงยินยอมให้จำเลยผู้เป็นภริยานายไข่เจ้ามรดกเป็นผู้รับโอนไปแต่ผู้เดียว ตามมาตรา1750 จึงมีผลบังคับเฉพาะที่ดินเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับเรือนที่ศาลอุทธรณ์ให้แบ่งเรือนทรัพย์อันดับ 2 และ 3 ให้โจทก์นั้นชอบแล้ว พิพากษายืน.