คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 723/2509

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกเข้าไปปลูกเรือนในที่พิพาทของร้อยโทบุญเกิดซึ่งอ้างว่าได้รับจัดสรรจากนิคมสร้างตนเอง ดังนี้ ต้องพิจารณาตามพระราชบัญญัติจัดที่ดินเพื่อการครองชีพ พ.ศ. 2485 มาตรา 7, 8 ซึ่งจะเห็นได้ว่า ที่ดินที่นิคมจัดสรรให้นั้น ผู้ที่ได้รับจัดสรรต้องเข้าครอบครองทำประโยชน์และปฏิบัติการอย่างอื่นอีกจนเจ้าหน้าที่ออกหนังสือรับรองว่าได้ทำประโยชน์ และได้รับโฉนดแผนที่หรือตราจองแล้ว จึงจะพ้นจากการเป็นที่หวงห้าม ตามข้อเท็จจริง ร้อยโทบุญเกิดยังไม่ได้รับโฉนดแผนที่หรือตราจอง ที่ดินรายนี้จึงยังไม่พ้นจากการเป็นที่หวงห้ามหรือนัยหนึ่งยังไม่เป็นของร้อยโทบุญเกิด ฉะนั้นหากจะฟังว่าร้อยโทบุญเกิดได้รับจัดสรรมา ก็ยังไม่ได้เข้าครอบครองทำประโยชน์ ที่พิพาทยังไม่เป็นของร้อยโทบุญเกิด แม้จำเลยเข้าครอบครองก็ฟังไม่ได้ว่าเป็นการรบกวนสิทธิหรือการครอบครองของร้อยโทบุญเกิด ร้อยโทบุญเกิดจึงไม่ใช่ผู้เสียหาย.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปปลูกบ้านเรือนและถากถางในที่ดินของร้อยโทบุญเกิด ชูทอง ผู้เสียหาย ซึ่งใช้สิทธิครอบครองเป็นเจ้าของและทำประโยชน์ตลอดมาโดยจำเลยมีเจตนายึดถือครอบครองเป็นของตน และรบกวนมิให้ร้อยโทบุญเกิดครอบครองโดยปกติสุข ด้วยการขู่เข็ญจะทำร้ายร้อยโทบุญเกิด ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๖๒, ๓๖๕

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหามีว่า ร้อยโทบุญเกิดได้เข้าครอบครองที่พิพาทและที่พิพาทเป็นของร้อยโทบุญเกิดหรือยัง ร้อยโทบุญเกิดอ้างว่าได้รับจัดสรรมาจากนิคมสร้างตนเองพระพุทธบาท พิจารณาตามพระราชบัญญัติจัดที่ดินเพื่อการครองชีพ พ.ศ. ๒๔๘๕ ซึ่งมีพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งนิคมสร้างตนเองในจังหวัดลพบุรีและจังหวัดสระบุรี พ.ศ. ๒๔๘๕ ประกาศให้ใช้พระราชบัญญัติดังกล่าวในท้องที่อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรีแล้ว เห็นว่า ตามพระราชบัญญัติจัดที่ดินเพื่อการครองชีพ พ.ศ. ๒๔๘๕ มาตรา ๗ และ ๘ ที่ดินที่นิคมจัดสรรให้นั้น ผู้ที่ได้รับจัดสรรต้องเข้าครอบครองทำประโยชน์และปฏิบัติการอย่างอื่นอีกจนเจ้าหน้าที่ออกหนังสือรับรองว่าได้ทำประโยชน์และได้รับโฉนดแผนที่หรือตราจองแล้ว จึงจะพ้นจากการเป็นที่หวงห้าม ตามหลักฐานแสดงว่าร้อยโทบุญเกิดเป็นสมาชิกนิคมและได้รับจัดสรรที่ดินให้ทำกิน ๒๕ ไร่ เท่านั้น ไม่ใช่หนังสือรับรองการทำประโยชน์ ร้อยโทบุญเกิดยังไม่ได้รับโฉนดแผนที่หรือตราจองในที่ดินที่ได้รับจัดสรรมา ที่ดินรายนี้จึงยังไม่พ้นจากการเป็นที่หวงห้าม หรือนัยหนึ่งยังไม่เป็นของร้อยโทบุญเกิด และตามข้อเท็จจริงไม่น่าเชื่อว่าร้อยโทบุญเกิดจะได้เข้าถากถางและปลูกสร้างเรือนขึ้นในลักษณะใช้สิทธิครอบครองในที่พิพาท ฉะนั้น หากจะฟังว่าที่พิพาทเป็นที่ดินที่ร้อยโทบุญเกิดได้รับจัดสรรมาจากนิคมสร้างตนเองก็ตาม ร้อยโทบุญเกิดก็ยังไม่ได้เข้าครอบครองทำประโยชน์ ที่พิพาทยังไม่เป็นของร้อยโทบุญเกิด แม้จำเลยจะเข้าครอบครองก็ยังฟังไม่ได้ว่าเป็นการรบกวนสิทธิหรือการครอบครองของร้อยโทบุญเกิด ร้อยโทบุญเกิดจึงไม่ใช่ผู้เสียหายที่จะร้องทุกข์ให้ว่ากล่าวดำเนินคดี พิพากษายืน.