คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 724/2499

เมื่อข้อเท็จจริงฟังว่าผู้เสียหายสมัครใจแต่งงานกับจำเลยแต่เพื่อปิดบังบิดาจึงนัดหมายให้จำเลยมาฉุดคร่าไปให้พ้นเขตที่จะต้องขอความยินยอมของบิดาผู้เสียหายตามประเพณีดังนี้การที่จำเลยฉุดแขนผู้เสียหายไปนั้นจึงไม่เป็นผิดฐานฉุดคร่าเพื่อการอนาจาร มาตรา 276

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกสมคบกันฉุดคร่าพาเอานางประลางิงไปเพื่อการอนาจาร

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยทำผิดดังข้อหา พิพากษาจำคุกจำเลย 6 เดือนตามกฎหมายอาญา มาตรา 276

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเดิมผู้เสียหายเป็นภรรยาจำเลยและหย่ากัน ต่อมาผู้เสียหายได้นัดหมายให้จำเลยพาผู้เสียหายไปแต่งงาน และเหตุที่ต้องพากันไปไกลก็เพื่อไม่ต้องได้รับความยินยอมจากบิดาผู้เสียหายตามประเพณีเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้บิดาขัดขวางการที่จำเลยจับแขนผู้เสียหายไปนั้นเป็นการกระทำไปให้เป็นพิธีฉุดมากกว่าการกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการบังอาจฉุดคร่าผู้เสียหายไปเพื่ออนาจาร พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามเหตุผลที่ศาลอุทธรณ์ได้ยกขึ้นกล่าวและเห็นว่าการที่จำเลยจับแขนผู้เสียหายไปนั้นหาเป็นความผิดฐานฉุดคร่าเพื่อการอนาจารตามฟ้องไม่ พิพากษายืน