คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 728/2490

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับให้จำเลยชำระค่าเช่า กับขอให้ศาลบังคับให้จำเลยทำสัญญาต่อไปอีกนั้น ศาลไม่บังคับให้จำเลยทำสัญญากับโจทก์ต่อไปอีก เพราะมิใช่เรื่องการบังคับชำระหนี้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ทำหนังสือสัญญาเช่าที่นา คิดค่าเช่าเป็นรายปี จำเลยผิดสัญญาขอให้ศาลชั้นต้นบังคับให้จำเลยชำระค่าเช่านาที่ค้าง กับขอให้ศาลบังคับให้จำเลยทำสัญญาเช่านาปี พ.ศ. ๒๔๘๘ ต่อไปอีกในเนื้อทีนา ๑๕ ไร่ให้โจทก์ กับห้ามไม่ให้ขุดบ่อในที่ดินอีกต่อไป

ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า เป็นที่ดินของโจทก์ซึ่งจำเลยว่า แล้วพิพากษาให้จำเลยชำระค้าเช่าที่ค้างและให้จำเลยทำสัญญาเช่านาปี ๒๔๘๘ ในเนื้อที่นา ๑๕ ไร่ให้แก่โจทก์ และห้ามมิให้ขุดบ่ออีกต่อไป

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่า จำเลยได้ทำหนังสือสัญญาเช่าที่พิพาท พิพากษาให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเชื่อข้อเท็จจริงดังที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัย แต่ที่ศาลชั้นต้นบังคับให้จำเลยทำสัญญาเช่ากับโจทก์ต่อไปนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นด้วย เพราะมิใช่เป็นเรื่องการบังคับชำระหนี้ จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ บังคับคดีไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น เว้นแต่ในข้อที่บังคับให้ทำสัญญาเช่านั้นให้ยกเสีย