คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 730/2475

แจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานว่าที่ดินที่จะขายฝากเป็นของจำเลย เจ้าพนักงานหลงเชื่อจึงได้ออกประกาศให้

วิธีพิจารณาอาชญา ถ้อยคำอย่างไรเรียกว่าแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานอันเป็นเหตุให้เกิดเก็บหายหรืออาจจะเกิดเสียหายขึ้น (ฎีกาที่ 579/2460 กับ 571/2463)

คดีเรื่องนี้ได้ความว่า ปู่ของจำเลยจะขายฝากที่ดิน จึงได้มอบให้จำเลยเป็นผู้ไปทำการแทน แต่จำเลยหาได้บอกความจริงแก่กรมการอำเภอไม่ กลับไปบอกกับอำเภอ ว่าเป็นที่ดินของจำเลย เจ้าพนักงานกรมการอำเภอหลงเชื่อจึงได้ออกประกาศไป ภายหลังปรากฎว่าเจ้าหนี้ของสามี จำเลยมาร้องคัดค้านความจึงปรากฎว่าที่ดินรายนี้หาใช่จำเลย

ปัญหามีว่าคำที่จำเลยกล่าวเช่นนี้เป็นความผิดฐานแจ้งความเท็จตามกฎหมายอาชญามาตรา ๑๑๘ หรือไม่

ศาลฎีกาตัดสินว่า คำที่จำเลยกล่าวนั้นเป็นคำเท็จ การประกาศของเจ้าพนักงานก็จะต้องเสียเลิกรื้อร้างไป ใช้ไม่ได้และทำให้เสียเวลาการงานของเจ้าพนักงานที่ไม่ควรจะเสียเช่นนี้ จึงเห็นได้ว่าเป็นการเสียหายเกิดขึ้นแล้ว จึงให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาชญา ม.๑๑๘