คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 730/2482

เหตุอันควรปราณีตามกฎหมาย อาญา ม.59 นั้น บัญญัติไว้กว้าง ๆ ให้อำนาจศาลที่จะใช้ดุลยพินิจยกขึ้นเป็นเหตุ+โทษจำเลยได้แล้วแต่พฤตติการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป

อ้างฎีกาที่ 929/2476

ได้ความว่าจำเลยกับ ท. ต่างสมัคร์ในวิวาทฟันแทงทำร้ายร่างกายกัน จำเลยแทง ท.ถึงแก่ความตาย โจทก์ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.๒๔๙,๒๕๑

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ม.๒๕๑ ให้ลงโทษจำคุก ๔ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยกระทำไปโดยถูกด่าและดูถูกอย่างร้ายแรงและได้แทงผู้ตายเพราะติดตามจำเลยไป ควรได้รับความปราณีตาม ม.๕๙ จึงลดโทษให้กึ่ง ๑ คงจำคุกจำเลย ๒ ปี

โจทก์ฎีกาว่าเหตุอันควรปราณีที่ศาลยกขึ้นนั้นได้มีระบุไว้ใน ม. ๕๙ จึงไม่ควรปราณีแก่จำเลย

ศาลฎีกาตัดสินว่าตามกฎหมายอาญา ม.๕๙ ในตอนท้ายให้อำนาจศาลใช้ดุลยพินิจยกเหตุปราณีลดโทษไว้อย่างกว้างแล้วแต่พฤตติการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป สำหรับคดีนี้ศาลอุทธรณ์ใช้ดุลยพินิจลดโทษจำเลยมาชอบแล้ว พิพากษายืนตาม