คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 731/2491

ความผิดฐานทำให้ที่ขังน้ำสำหรับสาธารณชนใช้สอยโสโครกเมื่อจำเลยให้การปฏิเสธ คงรับแต่ว่าได้วิดปลาจริง โจทก์มีหน้าที่นำสืบให้ได้ความสมฟ้องว่าจำเลยทำให้ที่ขังน้ำสำหรับสาธารณชนใช้สอยขุ่นข้นโสโครก โจทก์ไม่นำสืบสมฟ้อง จำเลยก็ยังไม่มีความผิด

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันใช้เครื่องมือจับสัตว์น้ำในคลองคันรุ้งซึ่งเป็นที่ขังน้ำไว้สำหรับสาธารณชนใช้สอย กระทำให้น้ำขุ่นข้นโสโครกจนใช้น้ำไม่ได้ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้กระทำผิดแต่ได้วิดปลาจริง และหนองสระที่วิดปลานี้เป็นของบิดานายดำจำเลย หาใช่คลองก้นรุ่งไม่ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อเท็จจริงยังไม่ได้ความว่าจำเลยทำให้น้ำโสโครก พิพากษากลับยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้จำเลยปฏิเสธว่า ไม่ได้กระทำผิดโจทก์จึงมีหน้าที่นำสืบให้สมฟ้องว่าจำเลยทำให้ที่ขังน้ำสำหรับสาธารณชนใช้สอยขุ่นต้นโสโครกแม้จำเลยจะให้การรับว่า วิดปลาจริงแต่ก็ไม่ได้ความจากพยานโจทก์ว่า จำเลยทำให้น้ำขุ่นข้นโสโครก ดังนี้จำเลยยังไม่ควรมีความผิด

พิพากษายืน