คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 731/2491

ความผิดฐานทำให้ที่ขังน้ำสำหรับสาธารณะชนใช้สอยโสโครก เมื่อจำเลยให้การปฎิเสธ คงรับแต่ว่า ได้วิดปลาจริง โจทก์มีหน้าที่นำสืบให้ได้ว่าความสมฟ้องว่า จำเลยทำให้ที่ขังน้ำสำหรับสาธารณชนใช้สอยขุ่นข้นโสโครก โจทก์ไม่นำสืบสมฟ้อง จำเลยก็ยังไม่มีความผิด

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันใช้เครื่องมือจับสัตว์น้ำในคลองก้นรุ้ง ซึ่งเป็นที่ขังน้ำสำหรับสาธารณชนใช้สอย กระทำให้น้ำขุ่นข้นโสโครกจนใช้น้ำไม่ได้ ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้กระทำผิด แต่ได้วิดปลาจริง และหนองสระที่วิดปลานี้เป็นของบิดานายดำจำเลย หาใช่คลองก้นรุ้งไม่ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อเท็จจริงยังไม่ได้ความว่า จำเลยทำให้น้ำโสโครก พิพากษากลับยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้จำเลยปฏิเสธว่า ไม่ได้กระทำผิด โจทก์จึงมีหน้าที่นำสืบให้สมฟ้องว่า จำเลยทำให้ที่ขังน้ำสำหรับสาธารณชนใช้สอยขุ่นข้นโสโครก แม้จำเลยจะให้การรับว่า วิปลาจริง แต่ก็ไม่ได้ความจากพะยานโจทก์ว่า จำเลยทำให้น้ำขุ่นข้นโสโครก ดังนี้ จำเลยยังไม่ควรมีความผิด

พิพากษายืน