คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 737/2473

จำเลยใช้ไม้ตีศีร์ษะผู้ที่ไล่จะทำร้ายแตกดังนี้ ไม่มีผิด เพราะเปนการป้องกันตัวจับผู้ไล่ทำร้ายมัดไว้เพื่อส่งเจ้าพนักงานไม่มีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ (เทียบฎีกาที่ 146/2472)

ได้ความว่า ร.จำเลยกับ ป.ทะเลาะกัน ร.วิ่งกลับบ้าน ป.จึงไล่ตามไปจนถึงหน้าบันไดเรือนจะทำร้าย ร.ๆ จึงเอาไม้ตี ป.ถูกศีร์ษะแตก ๑ แผลแล้ว ร.กับพวกช่วยกันจับ ป.มัดไว้เพื่อส่งเจ้าพนักงานดังนี้ ปัญหามีว่าจำเลยจะมีผิดฐานทำร้ายร่างกาย ป.และฐานทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพหรือไม่

ศาลเดิมตัดสินว่า ร.จำเลยมีผิด ๒ กะทง คือตาม ม.๒๕๔ กะทงหนึ่ง และตาม ม.๒๗๐ อีกกะทงหนึ่ง

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า การที่จำเลยตี ป.นั้นเปนการป้องกันตัวตาม ม.๕๐ และการที่จำเลยมัด ป.ก็เพื่อส่งเจ้าพนักงาน ไม่มีผิดตามฎีกาที่ ๑๔๖/๒๔๗๒ จึงให้ยกฟ้องโจทก์