คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 739/2473

ความผิดฐานบุกรุกตาม ม.329 นั้นจำเลยต้องมีเจตนาร้ายจึงจะมีผิด

ได้ความว่าบ้านโจทก์และบ้านจำเลยอยู่ติดต่อกัน โดยต่างเช่าที่วัดปลูกเรือน ในคืนเกิดเหตุจำเลยเดิรเข้าทางประตูหน้าบ้านโจทก์ไปออกทางประตูหลัง และเดิรกลับทางประตูหลังมาออกทางประตูหน้าอีก โจทก์ห้ามจำเลยก็ไม่เชื่อฟัง แต่ทางนี้จำเลยเคยเดิรเช่นนี้มาแต่ก่อน ๆ ทั้งตอนบ่ายวันเกิดเหตุจำเลยก็ยังได้เดิรผ่านทางนั้นอีกดังนี้ ปัญหามีว่าการกระทำของจำเลยจะเปนการบุกรุกอันมีความผิดตามมาตรา ๓๒๙ หรือไม่

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยไป โดยเห็นว่าการกระทำของจำเลยมิได้มีเจตนาร้ายดังที่บัญญัติไว้ใน ม.๓๒๙