คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 739/2497

ฟ้องว่าเบิกความเท็จแต่เท่าที่ปรากฎในฟ้องและในคำให้การ จำเลยเบิกความเท็จในข้อสำคัญอย่างใดไม่ได้ความ ดังนี้แม้จำเลยจะรับสารภาพก็ลงโทษจำเลยจะรับสารภาพก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

เมื่อไม่ได้อ้างคำนวนเป็นพะยาน จะขอให้ศาลเรียกมาประกอบการพิจารณาชั้นฎีกานั้นเป็นการไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณา

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยเบิกความเท็จ

จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกตามคำรับสารภาพของจำเลย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยเบิกความเท็จในข้อสำคัญแห่งคดีอย่างใดไม่ได้ความ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ชั้นฎีกาโจทก์อ้างว่าถ้าได้เรียกสำนวนคดีอาญาเรื่องหนึ่งมาประกอบการพิจารณาก็จะเห็นข้อสำคัญชัด แต่โจทก์ไม่ได้ปฏิบัติมาแต่ต้น จะให้เอาหลักฐานมาเพิ่มชั้นนี้หาชอบไม่และเท่าที่ปรากฎจากฟ้องและคำให้การ จำเลยเบิกความเท็จในข้อสำคัญอย่างไม่ได้ความพิพากษายืน