คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 74/2492

คำบรรยายฟ้องว่า จำเลยกับโจทก์ร่วมเข้าหุ้นส่วนกันเพื่อซื้อไม้หมอนรถไฟขายแก่บริษัทพันธมิตรจำกัด ไม่ปรากฎว่าได้จดทะเบียนเป็นห้างหุ้นส่วน จำเลยเป็นผู้เก็บรักษาเงินและเป็นผู้จัดการงาน และผู้เป็นหุ้นส่วนได้ร้องทุกข์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานยักยอกเงินของหุ้นส่วน ดังนี้ คดีไม่ต้องลักษณะของความผิด ตามมาตรา 319 (2) (3) แห่ง ก.ม. ลักษณะอาญา

ความผิดในข้อ 2 และ 3 แห่งมาตรา 319 ก.ม. ลักษณะอาญานั้น เป็นความผิดที่กระทำในกิจการเกี่ยวแก่ความไว้วางใจของสาธารณะชน มิใช่จำกัดความไว้วางใจโดยฉะเพาะผู้เสียหาย ฉะนั้นจึงเป็นความผิดอาญาแผ่นดิน.

ในคำฟ้องของอัยยการโจทก์อ้างมาตรา 314,319 เมื่อคำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่เข้าลักษณะความผิดตามมาตรา 319 แต่เป็นความผิดตามมาตรา 314 และผู้เสียหายได้ยอมความขอให้ถอนคดีแล้วอัยยการก็ไม่มีอำนาจจะดำเนินคดีต่อไป. ต้องจำหน่ายคดีเสีย./

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับนายเซโป นายฮั่นเชียง นายเหียน นายผู่ รวม ๕ คน เข้าหุ้นส่วนกันเพื่อซื้อไม้หมอนรถไฟขายให้แก่บริษัทพันธมิตร จำกัด จำเลยเป็นผู้เก็บรักษาเงินและเป็นผู้จัดการงาน ผู้เป็นหุ้นส่วนได้บอกเลิกกิจการและคิดบัญชีเงินสดเหลือคงบัญชี ๑๒,๔๙๔ บาท ๐๕ สตางค์ ผู้เป็นหุ้นส่วนขอให้จำเลยนำเงินสดคงบัญชีคืนให้แก่หุ้นส่วน จำเลยไม่นำมาคืนให้ ผู้เป็นหุ้นส่วนได้ร้องทุกข์ต่อเจ้าพนักงาน และโจทก์ได้ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม. ลักษณะอาญา มาตรา ๓๑๔,๓๑๙ และคืนเงินให้แก่ผู้เป็นหุ้นส่วน เมื่อจำเลยให้การแล้ว นายเซ-โป นายเหียน นายผู้ ผู้เสียหายยื่นคำร้องขอร่วมเป็นโจทก์ร่วมกับอัยยการ ศาลอนุญาต ต่อมาผู้เสียหายซึ่งเป็นโจทก์ร่วมแถลงว่าได้ทำความปรองดอกกับจำเลยแล้ว ไม่ติดใจดำเนินคดีต่อไป ขอถอนฟ้องในฐานะผู้เป็นโจทก์ ขอถอนคำร้องทุกข์ และการมอบคดีด้วย จำเลยไม่คัดค้าน ส่วนอัยยการแถลงว่า อัยยการไม่อาจถอนฟ้องเพราะฟ้องเป็นคดีอาญาแผ่นดิน ขอให้ศาลดำเนินคดีต่อไป อนึ่งนายฮั่นเชียงผู้เสียหายอีกคนหนึ่งไม่ติดใจเอาความแก่จำเลยในคดีนี้

ศาลชั้นต้นเห็นว่า เมื่อผู้เสียหายถอนคดี หรือไม่มอบคดีให้อัยยการดำเนินต่อไป อัยยการก็หมดอำนาจอนุญาตให้ถอนฟ้อง จำหน่ายคดี ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามคำฟ้องนั้น เป็นคดีอาญาตาม มาตรา ๓๑๙ (๒) เป็นคดีอาญาแผ่นดิน พิพากษายกคำสั่งศาลชั้นต้นให้ศาลชั้นต้นดำเนินการพิจารณาต่อไป แล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา,

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่ต้องด้วยลักษณะความผิดตาม มาตรา ๓๑๙(๒) (๓) เพราะความผิดตามมาตรา ๓๑๙(๒) (๓) นั้น เป็นความผิดที่กระทำในกิจการเกี่ยวแก่ความไว้วางใจโดยเฉพาะผู้เสียหาย ความผิดที่โจทก์กล่าวหาในคดีนี้ เป็นเรื่องกิจเฉพาะตัว ต้องด้วยลักษณะที่บัญญัติไว้ตาม มาตรา ๓๑๔ เมื่อผู้เสียหายย่อมเลิกความ ขอถอนคดี อัยยการก็ไม่มีอำนาจที่จะดำเนินการต่อไป.

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น./