คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 740/2483

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยฐานพยายามลักทรัพย์โจทก์ อุทธรณ์ฝ่ายเดียวขอให้ลงโทษฐานปล้น+ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยไม่ได้ทำผิดก็ยกฟ้องเสียได้

คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๓ , ๖๐

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้นทรัพย์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกาว่าจำเลยมิได้อุทธรณ์โจทก์อุทธรณ์ฝ่ายเดียว ปัญหามีแต่เพียงว่าการกระทำของ จำเลยมีผิดฐานปล้นทรัพย์หรือฐานพยายามลักทรัพย์เท่านั้น

ศาลฎีกาเห็นว่า แม้ศาลชั้นต้นได้พิพากษาลงโทษจำเลยแต่ฐานพยายามลักทรัพย์จำเลยมิได้อุทธรณ์โจทก์ อุทธรณ์ฝ่ายเดียว คดีก็ยังไม่ถึงที่สุด ศาลอุทธรณ์ต้องพิจารณาคดีตามสำนวนเมื่อทางพิจารณาไม่เชื่อว่า จำเลยได้ทำผิดฐานใดแล้วก็ชอบที่จะยกฟ้องโจทก์เสียได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์