คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7405/2544

จำเลยอุทธรณ์การประเมินต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ไว้แต่ขณะโจทก์ยื่นฟ้องคดี คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ยังมิได้มีคำวินิจฉัย ซึ่งคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์อาจมีคำวินิจฉัยให้เพิกถอนหรือแก้ไขคำสั่ง ของเจ้าพนักงานประเมินได้ หนี้ค่าภาษีตามหนังสือแจ้งการประเมินที่โจทก์นำมาฟ้องจึงเป็นหนี้ที่ยังไม่แน่นอนว่าจะมีอยู่จริงหรือไม่เพียงใด ยังถือไม่ได้ว่าโจทก์ถูกโต้แย้งสิทธิ แม้คดีของโจทก์ไม่อยู่ในบังคับของมาตรา 8 แห่ง พ.ร.บ. จัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 แต่ก็ต้องอยู่ในบังคับแห่งมาตรา 17 ประกอบด้วย ป.วิ.พ. มาตรา 55 เมื่อหนี้ยังไม่แน่นอนจึงหาอาจถือว่าโจทก์ถูกโต้แย้งสิทธิแล้วได้ไม่ แม้การที่จำเลยอุทธรณ์ต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์จะไม่ทำให้อายุความสะดุดหยุดลงก็ตาม

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสี่ร่วมกันชำระเงินจำนวน ๗๑,๑๒๔,๒๑๐.๕๘ บาท กับเงินเพิ่มอัตราร้อยละ ๑.๕ ต่อเดือน หรือเศษของเดือนของค่าภาษีที่ค้างจำนวน ๒๕,๕๖๐,๖๕๓.๐๘ บาท นับแต่วันฟ้อง จนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

ศาลภาษีอากรกลางมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องข้อหาตามหนังสือแจ้งการประเมินเลขที่ ๖๗๔๐๐๑๐/๕/๑๐๐๔๒๒ ถึง ๑๐๐๔๒๕, ๑๐๐๔๒๘ และ ๑๐๐๔๓๐

โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีภาษีอากรวินิจฉัยว่า ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของโจทก์มีว่า โจทก์มีอำนาจฟ้องข้อหาตามหนังสือแจ้งการประเมินเลขที่ ๖๗๔๐๐๑๐/๕/๑๐๐๔๒๒ ถึง ๑๐๐๔๒๕, ๑๐๐๔๒๘ และ ๑๐๐๔๓๐ หรือไม่ เห็นว่า จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์การประเมินตามหนังสือแจ้งการประเมินดังกล่าวต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ ขณะโจทก์ยื่นฟ้องคดีนี้คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ยังมิได้มีคำวินิจฉัยอุทธรณ์ดังกล่าว ซึ่งคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์อาจมีคำวินิจฉัยให้เพิกถอนหรือแก้ไขคำสั่งของเจ้าพนักงานประเมินได้ หนี้ค่าภาษีตามหนังสือแจ้งการประเมินดังกล่าวจึงเป็นหนี้ที่ ยังไม่แน่นอนว่าจะมีอยู่จริงหรือไม่เพียงใด ยังถือไม่ได้ว่าโจทก์ถูกโต้แย้งสิทธิ ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า คดีของโจทก์ไม่อยู่ในบังคับของมาตรา ๘ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. ๒๕๒๘ เมื่อจำเลยที่ ๑ ไม่ชำระหนี้ค่าภาษีตามหนังสือแจ้งการประเมินย่อมถือว่าโจทก์ถูกโต้แย้งสิทธินั้น เห็นว่า แม้คดีของโจทก์จะไม่อยู่ในบังคับ แห่งบทกฎหมายดังกล่าว แต่ก็ต้องอยู่ในบังคับแห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. ๒๕๒๘ มาตรา ๑๗ ประกอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๕๕ เมื่อหนี้ยังไม่แน่นอนจึงหาอาจ ถือว่าโจทก์ถูกโต้แย้งสิทธิแล้วได้ไม่ แม้ว่าการที่จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์ต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์จะไม่ทำให้อายุความสะดุดหยุดลงก็ตาม คำพิพากษาฎีกาที่โจทก์อ้างข้อเท็จจริงไม่ตรงกับข้อเท็จจริงในคดีนี้ อุทธรณ์ของโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน จำเลยทั้งสี่ไม่แก้อุทธรณ์จึงไม่กำหนดค่าทนายความชั้นนี้ให้.