คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 743/2479

จำเลยเคยต้องคำพิพากษามาครั้งหนึ่งเป็นเวลานานตั้ง 10 กว่าปีมาแล้วบัดนี้มากระทำผิดขึ้นอีก ศาลพิพากษาลงโทษเช่นนี้จะรอการลงอาญามิได้

คดีนี้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยมีความผิดตาม ม.๒๕๖ จำคุก ๒ ปีลดเพราะรับสารภาพตาม ม.๕๙ กึ่งหนึ่งคงจำคุกไว้ ๑ ปี

จำเลยฎีกาข้อให้รอการลงอาญาปรากฎว่าจำเลยเคยต้องคำพิพากษาว่าได้กระทำผิดแต่เป็นเวลาล่วงเลยมากว่า ๑๐ ปีแล้ว

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าตามมาตรา ๔๑ การจะรอการลงอาญาได้จะต้องปรากฎว่าจำเลยไม่เคยต้องคำพิพากษามาแต่ก่อน แม้ว่าการที่จำเลยเคยต้องคำพิพากษามาแล้วจะนานเพียงใดก็ดี ก็จะรอการลงอาญามิได้มาตรา ๔๒ และ ๗๒ จะอนุโลมไปใช้สำหรับ ม.๔๑ มิได้ จึงให้ยกฎีกาจำเลย