คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 743/2484

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาทางพิจารณาโจทก์ได้ความแต่เพียงว่า จำเลยกระทำผิดฐานทำร้ายร่างกายไม่บาดเจ็บแต่ไม่ใช่แผลซึ่งโจทก์ระบุในฟ้องดังนี้ ลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจทำร้ายร่างกายนางก๊วยหนับบาดเจ็บสาหัส เยื่อหุ้มสมองและเส้นดลหิตแตก ถึงแก่ความตายโดยจำเลยมิได้เจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๑.

จำเลยให้การปฏิเสธ.

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยกระทำผิดฐานทำร้ายร่างกายไม่บาดเจ็บ จึงลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๓๓๘(๓).

โจทก์ จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์.

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษระอาญามาตรา ๒๕๑ หรือ ๓๓๘(๓) ศาลฎีกาเห็นว่า ตามที่โจทก์ฎีกามานี้ โจทก์มิได้มีคำขอไว้แต่เดิม และทั้งมิได้กล่าวเป็นข้อหาไว้ในฟ้อง โดยโจทก์กล่าวหาแก่จำเลยฉะเพาะรายบาดแผลที่ปรากฎในคำชันสูตร์เหล่านั้นเท่านั้น หาได้กล่าวถึงการทำร้ายแผลอื่นหรือแผลที่ไม่ถึงแก่บาดเจ็บไม่ ฉะนั้นการที่ดจทก์นำสืบถึงแผลที่รายทำร้ายไม่บาดเจ็บจึงเป็นการสืบนอกฟ้อง ศาลจะรับวินิจฉัยให้ไม่ได้ จึงพิพากษา ยืนตามศาลอุทธรณ์.