คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 758/2472

ข้อจำกัดสิทธิอุทธรณ์ฎีกาไม่ขัดต่อรัฐประศาสโนบายรัฐบาลเปนคู่สัญญา และได้ทำสัญญาไมตรีซึ่งเปนเหตุให้ข้อจำกัดพ้นวิสัยแล้วต้องเพ่งเล็งถึงเจตนาอันแท้จริงของคู่สัญญา วิธีพิจารณาแพ่ง กรมใดกรมหนึ่งของรัฐบาลเปนจำเลย

คดีนี้รัฐบาลได้ทำสัญญาจ้างโจทก์ให้มารับราชการในกรมไฟฟ้าหลวง ในสัญญาข้อ ๑๒ มีความว่า "ถ้าเกิดข้อพิพาทในการแปลความในสัญญา.....ให้นำเรื่องขึ้นสู่ศาลต่างประเทศและให้ถือเอาคำพิพากษานั้นเปนอันถึงที่สุด" ต่อมารัฐบาลสยามได้ทำสัญญากับเดนมาร์คเลิกอำนาจศาลต่างประเทศที่จะชำระคดีระวางคนเดนมาร์คภายหลังโจทก์ฟ้องจำเลยเรียกเงินตามสัญญาที่ศาลต่างประเทศ แต่ศาลต่างประเทศได้โอนคดีนี้ไปยังศาลแพ่ง

ศาลแพ่งตัดสินให้จำเลยใช้เงินตามสัญญาดังโจทก์ฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามสัญญาข้อ๑๒ จำเลยอุทธรณ์ไม่ได้

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ เพราะสัญญาข้อ ๑๒ นั้นไม่ขัดกับกฎหมายหรือขัดต่อรัฐประศาสโนบายอย่างใด และรัฐบาลสยามก็เปนฝ่ายที่ทำสัญญาไมตรีกับเดนมาร์คเลิกศาลต่างประเทศ จึงไม่เปนการยุตติธรรมที่จะถือว่าสัญญาข้อ ๑๒ เปนการพ้นวิสัย ต้องเอาความมุ่งหมายอันแท้จริงขึ้นมาแปลสัญญา คือ ศาลชั้นต้นที่มีอำนาจพิจารณาคดี จำเลยจึงฎีกาต่อไปไม่ได้