คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 761/2478

ปลอมลายเซ็นผู้รับเงินหลังเช็คก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

มาตรา 225 ข้อ 4 ไม่จำกัดฉะเพาะเป็นการปลอมลายมือชื่อสั่งจ่ายเงินเท่านั้น จะปลอมส่วนใด ๆ ของใบสั่งจ่ายเงินเป็นผิดทั้งสิ้น

เช็คเป็นเอกสารเข้าอยู่ในลักษณใบสั่งจ่ายเงินตามมาตรา 225 ข้อ 4

ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.195-225 ประเด็นที่มิได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาในชั้นศาลล่างศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

คดีนี้ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงต้องกันว่า จำเลยได้รับเช็ค ๒ ฉะบับ จาก ต.เพื่อเอาไปให้ พ.แล้วจำเลยปลอมลายมือชื่อ พ.ลงในเช็คนั้นแล้วนำเอาไปขึ้นเงินจากธนาคารเป็นประโยชน์ตนเสีย หรือมิฉะนั้นก็ใช้เช็คโดยรู้ว่ามีผู้อื่นปลอมลายมือดังกล่าวนั้น จึงพิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลยตาม ม.๒๒๕ มีกำหนด ๓ ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อที่จำเลยอ้างว่าได้ทำสัญญาปราณีประนอมยอมความกับ ต.นั้นจำเลยไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวมาในชั้นศาลล่างตามมาตรา ๙ แห่ง พรบลักษณฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.๒๔๖๑ ย่อมฎีกาไม่ได้ส่วนฎีกาในข้อกฎหมายนั้น เห็นว่าการกระทำเข้าเกณฑ์ตามมาตรา ๒๒๒ ข้อ ๓ แล้ว คือได้มีการลงลายมือชื่อปลอมในหนังสือและทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น ส่วนข้อที่ว่าไม่ได้ปลอมลายมือชื่อผู้สั่งจ่ายไม่เป็นผิดนั้น เห็นว่าปลอมใบสั่งจ่ายเงินนั้นจะปลอมในส่วนใดส่วนหนึ่งก็ต้องมีความผิดเช็คในคดีนี้เป็นใบสั่งจ่ายเงินตาม ม.๒๒๕ ข้อ ๔ ด้วย จึงพิพากษายืน