คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 762/2492

ในกรณีที่ผู้ให้เช่าเดิมฟ้องขับไล่ผู้เช่าช่วง ซึ่งได้เช่าช่วงไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้ให้เช่าเดิมนั้น ผู้เช่าช่วงโดยมิชอบนี้จะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้ผู้ให้เช่าเดิมว่า ผู้ให้เช่าเดิมไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือมาแสดงว่ามีการเช่าช่วง จึงจะนำสืบพะยานบุคคลไม่ได้ ดังนี้ หามีสิทธิยกขึ้นต่อสู้ได้ไม่.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยที่ ๑ ผิดสัญญาเช่า โดยให้จำเลยที่ ๒,๓,๔,๕,๖,๗ แบ่งเช่าช่วงโดยไม่ได้รับอนุญาตและเอาไปใช้เป็นสถานที่ประกอบอุตสาหกรรมและการค้า โจทก์ได้บอกเลิกสัญญาแล้ว จึงขอให้จำเลยที่ ๑ เลิกสัญญาและส่งมอบตึกคืน กับขอให้ขับไล่ จำเลยอื่นที่เป็นบริวารออกจากที่เช่า และเรียกค่าเช่า ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ขับไล่ และชำระค่าเช่าจนกว่าจะออก

จำเลยที่ ๒,และ ๖ ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามกฎหมายการเช่าอสังหาริมทรัพย์นั้น ถ้าไม่มีหนังสือเป็นหลักฐานแล้ว ผู้ให้เช่าจะฟ้องเรียกค่าเช่าไม่ได้ มิได้หมายความว่า เมื่อไม่มีสัญญาเช่าแล้ว ผู้ให้เช่าจะฟ้องขับไล่ผู้เช่าไม่ได้ มิฉะนั้นถ้าการเช่ารายใดไม่มีหนังสือเช่า ผู้เช่าจะมีสิทธิดังเป็นเจ้าของที่ไป อนึ่งจำเลยผู้ฎีกานี้ เป็นเพียงผู้เช่าช่วงโดยมิชอบ จึงไม่มีสิทธิยกความข้อนี้ขึ้นอ้างได้

พิพากษายืน.