คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 762/2504

ฟ้องคดีอาญาปนคดีแพ่งศาลยกฟ้องคดีส่วนอาญา แต่ให้โจทก์ชนะในส่วนแพ่ง ดังนี้จำเลยยื่นอุทธรณ์คดีส่วนแพ่งได้ในกำหนด 1 เดือน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 229 มิใช่กำหนด 15 วัน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 12/2504)

โจทก์ฟ้องทางอาญาว่าจำเลยบุกรุก ทำให้เสียทรัพย์และขอให้ขับไล่ และเรียกค่าเสียหายด้วย

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้องในส่วนอาญา แต่ในส่วนแพ่งนั้นฟังว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลยกับบริวารและใช้ค่าเสียหาย

จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ แต่ยื่นอุทธรณ์เมื่อพ้นกำหนด ๑๕ วัน นับแต่วันอ่านคำพิพากษา

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า จำเลยครอบครองที่พิพาทได้กรรมสิทธิ์แล้ว จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกาประการหนึ่งว่า คดีนี้เป็นคดีอาญาสินไหมจำเลยยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาศาลชั้นต้นเกิน ๑๕ วัน เป็นการไม่ชอบ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้คดีนี้เดิมโจทก์ฟ้องคดีอาญาปนสินไหมก็ดี แต่ศาลชั้นต้นก็ได้พิพากษายกฟ้องทางอาญาเสียแล้ว คงให้จำเลยแพ้คดีเฉพาะในกรณีแพ่งเท่านั้น และโจทก์ก็ไม่ได้อุทธรณ์ในกรณีอาญา ฉะนั้น อุทธรณ์จำเลยจึงเป็นอุทธรณ์ในกรณีแพ่งโดยตรง อายุความอุทธรณ์จึงมีกำหนด ๑ เดือน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๒๙ พิพากษายืน