ที่พิพาทเป็นมฤดกของ ม. แล ภ.บิดามารดาโจทก์ ๆ ได้ปกครองมา เดิมจำเลยให้อาศรัยโจทก์ปลูกโรงค้าขายอยู่ในที่นี้ประมาณสัก ๕ - ๖ ปี แล้ว ข.สามี ก.โจทก์ได้ยกที่ดินนี้ให้จำเลยโดย ข. ไปหลอกลวงเจ้าพนักงานทะเบียนที่ดินว่าเป็นบุตร ม. ก. ๆ ตายตนเป็นผู้รับมฤดกแต่ผู้เดียว เจ้าพนักงานหลงเชื่อจึงลงชื่อ ข.ลงในโฉนด แลวันเดียวกันนั้น ข.เลยโอนที่นี้ให้จำเลย การกระทำทั้งนี้จำเลยแล ข.ช่วยกันวิ่งเต้นจนเป็นผลสำเร็จ แต่โจทก์มิได้รู้เห็นยินยอมด้วยเลย แล้วจำเลยได้ปกครองที่นี้มาอีก ๖ ปี เศษนับแต่ ข.ยกให้ โจทก์จึงทราบแลได้ฟ้องขับไล่จำเลยแลขอให้ทำลายนิติกรรมที่ ข.ยกให้นั้น
ศาลฎีกาเห็นว่า การขอรับมฤดกแลยกให้ที่ ข.ได้ทำไปเป็นการทุจจริตผิดกฎหมายมาตั้งแต่ต้นจนที่สุด เพราะฉะนั้นการยกให้ ระวาง ข. กับจำเลยเป็นโมฆะ จึงให้ขับไล่จำเลยแลให้ทำลายนิติกรรมที่ ข.ทำยกที่พิพาทให้จำเลยเสีย