คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 767/2480

พ.ร.บ. ศุลกากรไม่มีบทห้ามมิให้จำคุกแทนค่าปรับเกินกว่า 6 เดือน ศาลจะจำคุกแทนค่าปรับเกินกว่า 6 เดือนตาม ม. 18 แห่งกฎหมายลักษรอาญาก็ได้ สัญญาทางพระราชไมตรีระหว่างสยามกับฝรั่งเศล ร.ศ. 112 ข้อ 5 (ยังคงใช้อยู่) นำสินค้าจากอินโดจีนเข้ามาในเขตต์สยาม ระยะ 25 กิโลเมตร์จากฝั่งแม่น้ำโขง ไม่ต้องเสียภาษีศุลกากร แต่ถ้านำเข้าเกินเขตต์นั้นต้องเสียภาษี

ได้ความว่าจำเลยซื้อไม้ขีดไฟจากจังหวัดหนองคายบรรทุกรถยตร์ผ่านด่านภาษีซึ่งตั้งขึ้นในเขตต์อำเภอหมายแข้ง จังหวัดอุดรเข้ามาโดยมิได้เสียภาษีศาลล่างทั้ง ๒ จึงพิพากษาให้ปรับจำเลยตาม พ.ร.บ. ศุลกากร พ.ศ. ๒๔๖๙ ม.๒๗ เป็นเงิน ๔๒๙ บาท ถ้าไม่มีค่าปรับให้จัดการตาม ม. ๑๘ แห่งกฎหมายบักษณอาญา

จำเลยฎีกาว่าตามหนังสือสัญญาทางพระราชไมตรีระหว่างสยามกับฝรั่งเศล ห้ามมิให้มีด่านภาษีและเก็บภาษีตายในเขตต์ ๒๕ กิโลเมตร์ สินค้าที่เลยซื้อไปโดยสุจริตไม่ควรต้องเสียภาษีแลว่าตาม พ.ร. บ. ศุลกากร พ.ศ. ๒๔๖๙ จำจำเลยเกินกว่า ๖ เดือน เป็นการไม่ชอบ

ศาลฎีกาเห็นว่า การซื้อขายภายในเขตต์ ๒๕ กิโลเมตร์ที่กล่าวนั้นหาได้คุ้มครองมิให้ต้องเสียภาษีภายนอกเขตต์ ๒๕ กิโลเมตร์ไม่ต้องเสียภาษีก็จริง แต่เมื่อจำเลยนำออกไปภายนอก แลเข้าไปในเขตต์ที่ต้องเสียภาษีเมื่อจำเลยไม่ยอมเสียจึงมีผิด ตาม ม. ๒๗ แห่ง พ.ร.บ. ศุลกากร ม. ๒๗ กำหนดโทษจำอย่างสูงเพียง ๖ เดือนก็ดี แต่ก็หามีบทมาตราใดห้ามมิให้จำแทนค่าปรับเกินกว่า ๖ เดือนไม่ จึงพิพากษายื่นตาม