คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 77/2487

เมื่อมีราชกริสดีกาไห้ไช้ พ.ร.บ. ค่าโคกะบือฯ พ.ส. 2481 ไนห้องที่ได แล้ว พ.ร.บ. ค่าโคกระบือ ร.ส. 119 ซึ่งขัดแย้งกันก็ถูกยกเลิก.

ฟ้องขอไห้ลงโทสตาม พ.ร.บ.ค่าโคกะบือ ร.ส. 119 พิจารนาได้ความว่าการกะทำเปนผิดตาม พ.ร.บ.ค่าโคกะบือ พ.ส. 2481 ดังนี้ ต้องยกฟ้อง.

สาลชั้นต้นลงโทสจำเลยถานรับของโจร ตามมาตรา ๓๒๑ ส่วนข้อที่ขอไห้ลงโทสตาม พ.ร.บ. ค่าโคกะบือและสุกรตามหัวเมือง ร.ส. ๑๑๙ มาตรา ๑๘ นั้นไห้ยก

โจทอุธรน์ขอไห้ลงโทสค่าโคสาลอุธรน์พิพากสายืน

โจทดีกา สาลดีกาวินิฉัยว่า ได้มีพระราชบัญญัติควบคุมการค่าขายโคกะบือแพะแกะและสุกร พ.ส. ๒๔๘๑ ซึ่งประกาสไช้ฉะเ พาะไนเขตท้องที่ที่มีประกาสโดยพระราชกริสดีกา และได้มีพระราชกริสดีกาปี พ.ส. ๒๔๘๕ ไห้ไช้พระราชบัญญัติในท้องที่จังหวัดขอนแก่นแล้ว มาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติว่า เมื่อได้ไช้พระราชบัญญัตินี้ในเขตท้องที่ได ไห้ยกเลิกบันดากดหมายกดและข้อบังคับอื่นในส่วนที่มีบัญญัตไว้แล้วไนพระราชบัญญัติ ตามพระราชบัญญัติ พ.ส. ๒๔๘๑ นี้มิได้เปิดโอกาสไห้ราสดรขออนุญาตค่าโคกะบือฯ ได้หย่างพระราชบัญญัติ ร.ส. ๑๑๙ ซึ่งเปนวิธีการอันไหม่และขัดแย้งกัน ฉนั้นจึงต้องเลิกไช้พระราชบัญญัติ ๑๑๙ เมื่อโจทมีความประสงค์ไห้ลงโทสตามกดหมายหย่างหนึ่ง แต่จำเลยมีความผิดต่อกดหมายอีกหย่างหนึ่ง ไม่เรียกว่าอ้างกดหมายผิด สาลจะลงโทสนอกคำขอไม่ได้ จึงพิพากสา ยืนตามสาลล่าง