คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 770/2481

จำเลยให้การในฐานะเป็นพะยานในชั้นสอบสวนอย่างหนึ่งในชั้นศาลพิจารณาอีกอย่างหนึ่ง โจทก์จะต้องนำสืบว่าคำให้การชั้นไหนเป็นความเท็จความจริงจึงจะลงโทษจำเลยได้ คำให้การของจำเลยที่ว่าคำให้การชั้นสอบสวนไม่ถูกความจริง คำให้การชั้นศาลถูกดังนี้ ไม่เป็นการรับสารภาพว่าจำเลยแจ้งความเท็จ

ในคดีที่ ส.ต้องหาว่าลักทรัพย์ จำเลยถูกอ้างเป็นพะยานในชั้นอำเภอสอบสวนจำเลยให้การว่า ส.นุ่งกางเกงดำใส่เสื้อดำ แต่ในชั้นศาลพิจารณาจำเลยเบิกความว่า ส.นุ่งกางเกงเหลืองใส่เสื้อเหลืองโจทก์ฟ้องว่าคำให้การชั้นศาลเป็นความจริงชั้นสอบสวนเป็นเท็จขอให้ลงโทษจำเลย ตาม ม.๑๑๘

ศาลฎีกาตัดสินว่าตามคำให้การชั้นสอบสวนคดีเรื่องนี้ปรากฎว่าจำเลยไม่ได้รับว่ามีความผิดฐานแจ้งความเท็จเลยจำเลยได้ให้การแต่เพียงว่าที่จำเลยให้การชั้นสอบสวนเรื่อง ส.ว่า ส.นุ่งกางเกงดำใส่เสื้อดำไม่ถูกความจริง คำให้การชั้นศาลถูกดังนี้ คำที่ว่าไม่ถูกนั้นไม่เป็นการรับสารภาพว่าแจ้งความเท็จ เว้นแต่โจทก์จะมีหลักฐานแสดงว่าจำเลยได้แจ้งความไม่ตรงกับความจริง โดยจำเลยรู้แล้วว่าคำให้การของจำเลยเป็นความเท็จที่จำเลยรับว่าคำให้การชั้นสอบสวนไม่ถูกนั้น ไม่เป็นหลักฐานแสดงว่าจำเลยได้ให้การไม่ถูกโดยรู้แล้วว่าเป็นเท็จจึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์