คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 771/2481

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์แล้วนำเอาทรัพย์ไปขายให้แก่ผู้มีชื่อ โดยจำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของร้ายได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมายดังนี้จะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรมิได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นคนร้ายลักยางพารารับเบอร์ไป ๒๖ แผ่น ต่อมาเจ้าทรัพย์ตรวจพบยางของกลางที่ผู้มีชื่อ โดยจำเลยนำไปขายไว้ ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ ภายหลังโจทก์ยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องว่า จำเลยนำยางไปขายให้ผู้มีชื่อ โดยจำเลยรู้แล้วว่าเป็นของร้ายได้มาจากการกระทำผิด ขอให้ลงโทษฐานรับของโจรอีกกะทงหนึ่ง

ศาลฎีกาตัดสินว่าตามคำฟ้องก็ดี คำร้องเพิ่มเติมฟ้องก็ดี โจทก์ประสงค์จะกล่าวหาว่าจำเลยเป็นคนร้ายลักยางแล้วนำไปขายให้ผู้มีชื่อ โจทก์มิได้บรรยายถึงองค์ความผิดฐานรับของโจรเลย การที่โจทก์กล่าวในฟ้องว่า ผู้ร้ายลักทรัพย์แล้วต่อมาเอาทรัพย์ไปขายให้แก่ผู้อื่นนั้น ย่อมไม่เป็นการรับของโจรได้ เมื่อไม่ได้ความว่าจำเลยลักทรัพย์ ก็ต้องยกฟ้อง โจทก์เช่นที่ศาลอุทธรณ์ตัดสินมา