คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 771/2499

พ.ร.บ.กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย เป็น ก.ม.พิเศษใช้กับผู้กระทำผิดทางอาญาถูกจำคุกหลายครั้งไม่เข็ดหลาบหาขัดกับ ก.ม.อาญา ม.25 ไม่ ศาลย่อมยกขึ้นใช้ปรับบทแก่จำเลยในกรณีเช่นนี้ได้ ทั้งไม่ขัดต่อ ก.ม.รัฐธรรมนูญแต่อย่างใด.

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักปากกาหมึดซึม ๑ ด้ามของนายสวัสดิ์ ขันรถรางจำเลยเคยถูกลงโทษกักกันและต้องโทษลักษณะประทุษร้ายต่อทรัพย์เกิน ๓ ครั้ง พ้นโทษครั้งสุดท้ายยังไม่ครบ ๕ ปี ขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษ. จำเลยรับสารภาพ

ศาลอาญาและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๙๓,๗๔,๕๙ คงจำคุก ๓ ปี พ้นโทษแล้วส่งตัวไปกักกันอีก ๓ ปี ตาม พ.ร.บ.กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย

จำเลยฎีกาว่าลงโทษกักกันไม่ได้ขัดต่อ ก.ม.รัฐธรรมนูญ และ ก.ม.อาญา

ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้ายเป็น ก.ม.พิเศษ ใช้สำหรับผู้ที่ถูกจำคุกเพราะการกระทำผิดทางอาญาหลายครั้งไม่เข็ดหลาบ หาเป็นการขัดกับ ก.ม.อาญา ม.๒๕ ไม่ และ ก.ม.อาญาบัญญัติให้ใช้ได้ทั่วไปในสรรพคดี เว้นแต่พระราชกำหนด ก.ม.นั้น ๆ บัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น ฉนั้นศาลจึงยก พ.ร.บ.กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้ายขึ้นมาใช้ปรับบทแก่จำเลยผู้กระทำผิดหลายครั้งไม่เข็ดหลาบได้ และไม่เป็นการขัดต่อ ก.ม.รัฐธรรมนูญแต่ประการใด

จึงพิพากษายืน.